Η πρόταση δεν είναι καινούργια, ανασύρεται από καιρού εις καιρόν παρά το γεγονός ότι προσκρούει στη θέληση των ενδιαφερομένων, δηλαδή των εμπόρων. Η ιδέα των ιθυνόντων αφορά τα μικρά και μεσαία μαγαζιά. Λένε λοιπόν υπουργοί και υφυπουργοί ότι ο έμπορος που κρατάει μόνος του το μαγαζί του δεν πρέπει να ξεκουράζεται ούτε μια μέρα την εβδομάδα. Θα είναι εκεί, στο πόστο του, μέχρι να τον μαζέψει το ασθενοφόρο από υπερκόπωση. Εφόσον αποφάσισε να ασχοληθεί με το εμπόριο δεν δικαιούται μια κυριακάτικη βόλτα, ούτε λίγο πρωινό ύπνο, ούτε παιχνίδι με τα παιδιά του. Εκεί στο μαγαζί θα αφήσει τα κόκαλά του.
Σε αυτό το σημείο πετιέται ο συνομιλητής, τύπου Σκορδά. «Θα αναγκαστεί να πάρει υπάλληλο, έτσι θα μειωθεί η ανεργία». Και με τι θα τον πληρώσει τον υπάλληλο; Με το μισό ζευγάρι παπούτσια που θα πουλήσει; Δεν υπάρχουν υπάλληλοι της Κυριακής, της μιας μέρας. Θα υποχρεωθεί να φέρει άνθρωπο. Ακόμη και με μειωμένο ωράριο να απασχολήσει κάποιον, δεν θα μπορεί να τον πληρώσει. Το λένε τα νούμερα, οι μελέτες της Γενικής Συνομοσπονδίας Επαγγελματιών Βιοτεχνών Εμπόρων Ελλάδος. Μελέτες που έχουν γίνει για τις χώρα μας αλλά και μελέτες από αλλού στην Ευρώπη.
Λένε οι πολιτικοί τύπου Σκορδά ότι το μέτρο είναι προαιρετικό και θα ισχύσει μόνο για τα μικρά μαγαζιά. Όχι για τις αλυσίδες. Ας δούμε λοιπόν τι καταγράφεται. Οκτώ στους δέκα εμπόρους δηλώνουν ότι δεν θα μπορέσουν να συμβαδίσουν με την πρόταση, δεν θα τα ανοίγουν τα μαγαζιά τους. Δεν έχουν το προσωπικό σθένος, δεν έχουν δυνατότητα πρόσληψης, δεν έχουν προσδοκία είσπραξης. Τι γίνεται όμως με τους τιτανοτεράστιους, με τις αλυσίδες; Αυτοί προς το παρόν είναι έξω από το κάδρο. Ένα είναι σίγουρο: αν δια νόμου επιτραπεί η λειτουργία των μικρών (που δεν το θέλουν) θα έχουν κάθε λόγο διαμαρτυρίας οι μεγάλοι (που το θέλουν). Θα επικαλεστούν την ευρωπαϊκή νομοθεσία περί ανταγωνισμού και θα αποκτήσουν το δικαίωμα να ανοιγοκλείνουν όπως προβλέπεται για τους μικρούς.
Η απάντηση του υπουργείου στην καχυποψία, ότι πρόκειται για ρύθμιση δούρειο ίππο, είναι πως η πρόταση διατυπώνεται για την στήριξη των μικρών εμπορικών καταστημάτων. Για να ανατρέψουν μάλιστα τις εντυπώσεις από την μελέτη που έγινε μεταξύ των μελών ΓΣΕΒΕΕ, ανασύρουν στοιχεία από το πάλαι ποτέ, από το 2006. Συγκρίνουν την αγοραστική κίνηση του σήμερα με την ευμάρεια μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Επιχειρούν να πείσουν ότι το 2013 μοιάζει με την εποχή που ο διάβολος φορούσε Prada κι ο έλληνας σόφαρε Cayenne.
