Της Σπυριδούλας Φρειδερίκου
Μέχρι χθες αναρωτιόμουν γιατί το μνήμα, ο τάφος, να λέγεται τελευταία κατοικία. Αφού κατοικία είναι ο χώρος όπου ζούμε, τρώμε, κοιμόμαστε , δεχόμαστε τους φίλους μας, δημιουργούμε, και άλλα πολλά. Τελευταία κατοικία θα πρέπει να είναι το τελευταίο σπίτι που κατοικούμε πριν μας χτυπήσει την πόρτα ο θάνατος.
Κατοικώ κάπου σημαίνει είμαι ζωντανός.
Ώσπου είδα στο ίντερνετ ένα βίντεο που με σόκαρε μεν, αλλά και που έδωσε ερμηνεία στο ποια είναι και τί σημαίνει τελευταία κατοικία. Το εν λόγω βίντεο έδειχνε ένα άνθρωπο να βγαίνει από ένα μνήμα σ’ενα χιονισμένο κοιμητήριο. Ήταν ένας μεσήλικας άστεγος που βρήκε καταφύγιο και ζεστασιά σ’ένα μνήμα. Αυτή λοιπόν είναι η τελευταία κατοικία του συγκεκριμένου ανθρώπου σκέφτηκα και ακολουθώντας το παράδειγμά του σε λίγο θα γίνει κατοικία και πολλών άλλων αστέγων και απόρων.
Είδατε την φωτογραφία του Ολάντ με τον Σαμαρά να περπατούν πλάι –πλάι στο κέντρο της Αθήνας και δίπλα τους ένας κουλουριασμένος άστεγος στο δρόμο! Αν περνούσαν από κανένα κοιμητήριο μπορεί να έβλεπαν ανθρώπους να βγαίνουν από τα μνήματα για να λιαστούν και να ψάξουν για τροφή..
Οχι κύριοι πολιτικοί δεν είναι ζόμπι. Είναι οι άνθρωποι που τους οδηγήσατε σ’αυτήν την κατάσταση. Είναι τα ζόμπι των πολιτικών. Και το χειρότερο είναι ότι δεν ντρέπεστε να εξακολουθείτε να τους εμπαίζετε αντί να κρυφτείτε στα σπίτια σας και να πάψετε να μιλάτε δια παντός.
Αχ , αυτός ο κόσμος, ο μικρός, ο μέγας, που είπε ο Ελύτης.
