Φρειδερίκου Σπυριδούλας
Μέσα στην φτώχεια, στην ανεργία, στην ανημπόρια, στην αρρώστεια και στην κατάφορη αδικία που υφίσταται ο ελληνικός λαός, ήρθε η χθεσινή απόφαση τού δικαστηρίου για τον πρώην δήμαρχο της Σαλονίκης, της μεγάλης φτωχομάννας, να κάνει το χειλάκι μας να γελάσει επιτέλους και να ελπίσουμε ότι έφτασε η ώρα τής ΚΡΙΣΗΣ, για τα λαμόγια τής πολιτικής που καταχράστηκαν χρήματα αθώων πολιτών και μάλιστα αυτών που τούς εμπιστεύτηκαν υψηλές θέσεις με την ψήφο τους.
Γέλασε το χειλάκι μας, γιατί μέχρι χθές μάλλον, κανείς δεν φοβόταν την δικαιοσύνη.
Γέλασε το χειλάκι μας, γιατί μέχρι χθές οι ποινές δεν ήταν ποινές..
Γέλασε το χειλάκι μας γιατί ελπίζουμε πλέον σε μιά διαφανή κρατική διοίκηση.
Γέλασε το χειλάκι μας γιατί δυστυχώς μόνον ο παραδειγματισμός θα μας βοηθήσει, εκεί που φτάσαμε.
Ισως , λέω ίσως, -γιατί υπάρχει και η άλλη πλευρά των δύσπιστων που λέει ότι πάλι θα βρεθεί τρόπος να τα κουκουλώσουν, όπως πάντα,-ξημερώσει καινούρια μέρα.
Εκείνο όμως που πιστεύω ακράδαντα, είναι ότι χθές βράδυ ήταν μέρα εθνικής αυπνίας. Ισως και να πρέπει να την γιορτάσουμε ως εθνική εορτή.
Χθές βράδυ πολλά βλέφαρα δεν έκλεισαν, με το φόβο τού αύριο, πολλά φώτα έμειναν όλη την νύχτα αναμένα, πολλοί εφιάλτες επισκέφτηκαν τούς ανεύθυνο-υπεύθυνους, πολλές συζητήσεις έγιναν ολονύκτιες, πολλά κεριά τάχτηκαν στους αγίους και πολλά έσοδα επέφεραν στις τηλεπικοινωνίες οι ... άυπνοι .
Χθές, κάτι κερδίσαμε. Σαν να κερδίσαμε μία μάχη με αντίπαλο τον ίδιο μας τον εαυτό. Σαν να πήγαμε στον γιατρό και μας έσπασε το απόστημα που ο φόβος δεν μάς άφηνε για χρόνια να το σπάσουμε. Δηλώνω αισιόδοξη και ρομαντική, για να μην παρεξηγηθούν τα γραφόμενά μου.
Ονειρα γλυκά κύριοι!
