Το θέμα της ομιλίας ήταν: «Θεωρία και πράξη στη μελέτη των μύθων: Η περίπτωση του Κύκλωπα Πολύφημου»
Ο Ιωάννης Πετρόπουλος ξεκίνησε την ομιλία του με ένα ορισμό του όρου «μύθος» όπως τον εννοούσαν κατά κανόνα οι αρχαίοι Έλληνες: «αφήγηση.» Οι αρχαιοελληνικοί μύθοι ήταν παραδοσιακές αφηγήσεις με κοινωνική απήχηση. Στην ποίηση και άλλα λογοτεχνικά μέσα και στις εικαστικές τέχνες συναντούμε πληθώρα παραλλαγών των μύθων. Με βάση κάποιες εμπειρικές του διαπιστώσεις για τους μύθους ανέλυσε τις διάφορες εκδοχές του μύθου για τον Κύκλωπα Πολύφημο στον Όμηρο, τον διθυραμβοποιό Φιλόξενο,τον ελληνιστικό ποιητή Θεόκριτο, τον ρωμαίο ποιητή Οβίδιο, ακόμη και στην αγγειογραφία του 7ου αι. π.Χ. και σε όπερα του Χέντελ. Ο Πολύφημος αποδεικνύεται πολύσημος, είπε ο ομιλητής και παρά τη δυσμορφία του μυθικού αυτού τέρατος, χρήσιμος και γοητευτικός για τους μελετητές των μύθων.
Η Έφη Καρακάντζα με τη σειρά της ανέδειξε την σχέση των μύθων με τη σκέψη των αρχαίων Ελλήνων για θέματα όπως η καταγωγή του σύμπαντος και της κοινωνίας και οι διαφόροι θεσμοί. Επίσης, με αφορμή την ανάλυση του κ. Πετρόπουλου υπογράμμισε την αρνητική πλευρά της ανομίας του Πολύφημου.
