Στο “μίνι” μνημόνιο που -δύο μέρες πριν την ψήφιση στη Βουλή- παρουσίασε η κυβέρνηση περιλαμβάνεται, ανάμεσα στο νέο χαράτσι, στις χιλιάδες απολύσεις, σε ρυθμίσεις κατεδαφιστικές για επαγγελματικούς κλάδους, και η κατάργηση της άδειας άσκησης επαγγέλματος γεωτεχνικού απαξιώνοντας τις πανεπιστημιακές σπουδές και θέτοντας σε κίνδυνο την παραγωγή, το περιβάλλον, τη δημόσια υγεία.
Σύμφωνα με το σχέδιο νόμου:
- επιχειρήσεις εμπορίας λιπασμάτων και παραγωγής και εμπορίας πολλαπλασιαστικού υλικού “δύνανται να απασχολούν επιστήμονα μερικής απασχόλησης”. Δηλαδή, δεν χρειάζεται η πλήρης παρουσία γεωτεχνικού, παρά μόνο μερικές ώρες! Το μόνο που δεν μας ορίζει το σχέδιο νόμου είναι το ποιές ώρες της ημέρας εκτιμάται ότι είναι οι πιο κατάλληλες... Το παραπάνω μέτρο, όπως διευκρινίζεται, αφορά τις μικρές και πολύ μικρές επιχειρήσεις, δηλαδή τη συντριπτική πλειοψηφία, αφού “μικρές” και “πολύ μικρές” (σύμφωνα με τη Σύσταση αρ. 2003/361/ΕΚ της Επιτροπής) χαρακτηρίζονται οι επιχειρήσεις με λιγότερους από 50 εργαζόμενους και ετήσιο κύκλο εργασιών έως 10 εκ. Ευρώ !
- οι επιχειρήσεις εμπορίας λιπασμάτων και παραγωγής και εμπορίας πολλαπλασιαστικού υλικού “δύνανται να απασχολούν ως υπεύθυνο επιστήμονα και προσωπικό ισότιμα εκπαιδευμένο”... του οποίου η εκπαίδευση (το πρόγραμμα, ο φορέας, η διάρκεια εκπαίδευσης, κ.ά.) θα καθοριστεί με απόφαση του υπουργού του ΥΠ.Α.Α.Τ. Με αυτό τον τρόπο εξισώνονται τα πτυχία χιλιάδων γεωτεχνικών, απόφοιτων πανεπιστημιακών και τεχνολογικών σχολών με πιστοποιητικά επαγγελματικής κατάρτισης, απαξιώνοντας την πανεπιστημιακή εκπαίδευση, καταργώντας τα επαγγελματικά δικαιώματα των γεωτεχνικών και ανοίγοντας την πόρτα στο ιδιωτικό εμπόριο “ισότιμων” καταρτίσεων.
Με αυτές τις διατάξεις δημιουργούν ένα ανεξέλεγκτο πλαίσιο με μισο-καταρτισμένους “υπεύθυνους επιστήμονες” που θα μισο-εργάζονται και θα μισο-πληρώνονται, τη στιγμή που τα ζητήματα της αειφορικής γεωργίας, της όλο και πιο στοχευμένης λίπανσης σύμφωνα με τις πραγματικές ανάγκες των καλλιεργειών, της περιβαλλοντικής προστασίας (ειδικά σε περιοχές που υφίστανται νιτρορύπανση) και της παραγωγής ποιοτικών και ασφαλών προϊόντων, αποκτούν ιδιαίτερη σημασία.
Ειδικά στην παραγωγή πολλαπλασιαστικού υλικού τα φυτοϋγειονομικά ζητήματα είναι τόσο σημαντικά που οποιαδήποτε ανεπάρκεια μπορεί να καταστεί καταστροφική με μη αντιστρεπτά αποτελέσματα για καλλιέργειες και ολόκληρες περιοχές. Το παράδειγμα της ίωσης Τριστέτσα (Citrus Tristeza Virus) των εσπεριδοειδών είναι χαρακτηριστικό της σοβαρότητας του ζητήματος και της ανάγκης ύπαρξης μιας άλλης πολιτικής για το πολλαπλασιαστικό υλικό χωρίς επιστημονικές “εκπτώσεις”.
Με άλλη ρύθμιση που αφορά στα κτηνιατρεία και στις κτηνιατρικές κλινικές, ενώ ο ν. 604/1977 προέβλεπε ότι “ιδρύονται αποκλειστικά από κτηνιάτρους” πλέον αρκεί να απασχολείται κτηνίατρος ως επιστημονικός υπεύθυνος, μετατρέποντας τους κτηνίατρους σε υπάλληλους ιδιωτικών συμφερόντων και αλυσίδων.
Οι παραπάνω ανατροπές απορρυθμίζουν πλήρως το εργασιακό τοπίο στον γεωτεχνικό κλάδο, είναι αντιαναπτυξιακές και αντιεπιστημονικές, είναι επικίνδυνες για την παραγωγή, και θυσιάζουν τα παραπάνω προς όφελος κάποιων ιδιωτικών συμφερόντων.
Η αναγκαία ανασυγκρότηση του αγροτικού τομέα δε μπορεί να γίνει με την απαξίωση αλλά με την πλήρη αξιοποίηση του γεωτεχνικού δυναμικού (τόσο των εργαζόμενων όσο και των χιλιάδων ανέργων).
Η παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας δε μπορεί να γίνει με αντιεπιστημονικούς ακροβατισμούς, καθοδηγούμενους από την “αγορά”, που καταργούν τα επαγγελματικά δικαιώματα των γεωτεχνικών και θέτουν σε κίνδυνο την παραγωγή.
Τελικά, η ανασυγκρότηση του αγροτικού τομέα δε μπορεί να γίνει με τα μνημόνια και το νεοφιλελεύθερο δογματισμό κυβέρνησης και Τρόικας.
Το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και η τρικομματική κυβέρνηση καλούνται να δώσουν εξηγήσεις:
1. Γιατί αγνοούν τις διαμαρτυρίες του συνόλου των φορέων που σχετίζονται με την αγροτική παραγωγή; Γιατί οι διατάξεις αυτές ήρθαν “εν μια νυκτί” απουσία οποιουδήποτε διαλόγου και διαβούλευσης;
2. Υπάρχει κάποιος επιστημονικός φορέας που να σχετίζεται με την αγροτική παραγωγή ή έστω κάποια μελέτη τέτοιου φορέα που να υποστηρίζει ότι οι συγκεκριμένες αλλαγές είναι προς όφελος της γεωργίας και του περιβάλλοντος;
3. Αν η τρόικα, στις “σκληρές” διαπραγματεύσεις που έλαβαν χώρα, ζήτησε τις παραπάνω αλλαγές ποιές ήταν οι τοποθετήσεις της κυβέρνησης;
4. 'Ηταν επιλογή του υπουργείου οι συγκεκριμένες αλλαγές; Αν ναι, γιατί αδιαφόρησε για τις απόψεις των φορέων; Αν όχι, ποιός χαράζει αγροτική πολιτική; Ο κ. Τόμσεν, ο κ. Ράιχενμπαχ, ο κ. Στουρνάρας, η Επιτροπή Ανταγωνισμού, τα καρτέλ του αγροδιατροφικού τομέα;
