Το Σάββατο του Λαζάρου είναι μια από τις πιο σημαντικές ημέρες της Ορθοδοξίας, αφού σηματοδοτεί αφενός το θάνατο και αφετέρου τη ζωή. Για αυτή την τόσο σημαντική γιορτή έμαθαν τα μικρά παιδιά του βρεφονηπιακού σταθμού Δον Πινέλο, μέσα από ένα θεατρικό παιχνίδι προσαρμοσμένο από της εκπαιδευτικούς Ιωάννα και Ελένα Ιωαννίδη.
Το θαύμα της Ανάστασης του Λαζάρου είναι το τελευταίο και το μεγαλύτερο θαύμα του Χριστού, αφού ανέστησε τον νεκρό για τέσσερις ημέρες Λάζαρο, λέγοντας τη γνωστή σε όλους μας φράση «Λάζαρε, δεύρο έξω».Τα μικρά παιδιά μέσα από το θεατρικό παιχνίδι έμαθαν, πως την ημέρα αυτή σε όλα τα σπίτια οι νοικοκυρές φτιάχνουν στριφτά κουλουράκια, «τα Λαζαράκια», συμβολίζοντας με τον τρόπο αυτό το σώμα του Λαζάρου που ήταν τυλιγμένο στο σάβανο.
Έτσι ζύμωσαν και έπλασαν τα "Λαζαράκια" τους, που έφτιαξαν με την βοήθεια των δασκάλων τους και ανάβιωσαν το έθιμο αυτό που κρατάει πολλούς αιώνες. Πρόκειται γιὰ μικρά ψωμάκια πλασμένα σὲ σχήμα ανθρώπου. Μέσα στην ζύμη έβαλαν μέλι και καρύδια ἢ σταφίδες.
Στην αυλή του σχολείου τους οι μικροί μαθητές του Δον Πινέλο είχαν την ευκαιρία να μάθουν παίζοντας και για άλλα έθιμα όπως για τις "Λαζαρίνες" που δεν είναι τίποτε άλλο από άπλα κουζινικά σκεύη κατασκευασμένα έτσι που να συμβολίζουν τον Αναστημένο φίλο του Ιησού.
Απὸ τὴν προηγούμενη ημέρα είχαν συλλέξει άνθη και με αυτά στόλισαν καλαθάκια τα οποία κρατούσαν και τραγούδησαν τα κάλαντα του Λαζάρου που συναντώνται σε πολλά μέρη της ηπειρωτικής Ελλάδος.
Ἦρθε ὁ Λάζαρος, ἦρθαν τὰ Βάγια,
ἦρθε τῶν Βαγιῶν ἡ ἑβδομάδα.
Ξύπνα Λάζαρε καὶ μὴν κοιμᾶσαι,
ἦρθε ἡ μέρα σου καὶ ἡ χαρά σου.
Ποῦ ἤσουν Λάζαρε; Ποῦ ἤσουν κρυμμένος;
Κάτω στοὺς νεκρούς, σὰν πεθαμένος.
Δὲ μοῦ φέρνετε, λίγο νεράκι,
πού ῾ν᾿ τὸ στόμα μου πικρὸ φαρμάκι.
Δὲ μοῦ φέρνετε λίγο λεμόνι,
Πού ῾ν᾿ τὸ στόμα μου, σὰν περιβόλι.
Ἦρθε ὁ Λάζαρος, ἦρθαν τὰ Βάγια,
ἦρθε ἡ Κυριακὴ ποὺ τρῶν᾿ τὰ ψάρια.
Σήκω Λάζαρε καὶ μὴν κοιμᾶσαι,
ἦρθε ἡ μάνα σου ἀπὸ τὴν πόλη,
σοῦ ῾φέρε χαρτὶ καὶ κομπολόι.
Γράψε Θόδωρε καὶ σὺ Δημήτρη,
γράψε Λεμονιὰ καὶ Κυπαρίσσι.
Τὸ κοφνάκι μου θέλει αὐγά,
κι ἡ τσεπούλα μου θέλει λεφτά.
Βάγια, Βάγια καὶ Βαγιῶ.
τρῶνε ψάρι καὶ κολιό.
Καὶ τὴν ἄλλη Κυριακή,
τρῶνε τὸ ψητὸ τ᾿ ἀρνί.
Το θαύμα της Ανάστασης του Λαζάρου είναι το τελευταίο και το μεγαλύτερο θαύμα του Χριστού, αφού ανέστησε τον νεκρό για τέσσερις ημέρες Λάζαρο, λέγοντας τη γνωστή σε όλους μας φράση «Λάζαρε, δεύρο έξω».Τα μικρά παιδιά μέσα από το θεατρικό παιχνίδι έμαθαν, πως την ημέρα αυτή σε όλα τα σπίτια οι νοικοκυρές φτιάχνουν στριφτά κουλουράκια, «τα Λαζαράκια», συμβολίζοντας με τον τρόπο αυτό το σώμα του Λαζάρου που ήταν τυλιγμένο στο σάβανο.
Έτσι ζύμωσαν και έπλασαν τα "Λαζαράκια" τους, που έφτιαξαν με την βοήθεια των δασκάλων τους και ανάβιωσαν το έθιμο αυτό που κρατάει πολλούς αιώνες. Πρόκειται γιὰ μικρά ψωμάκια πλασμένα σὲ σχήμα ανθρώπου. Μέσα στην ζύμη έβαλαν μέλι και καρύδια ἢ σταφίδες.
Στην αυλή του σχολείου τους οι μικροί μαθητές του Δον Πινέλο είχαν την ευκαιρία να μάθουν παίζοντας και για άλλα έθιμα όπως για τις "Λαζαρίνες" που δεν είναι τίποτε άλλο από άπλα κουζινικά σκεύη κατασκευασμένα έτσι που να συμβολίζουν τον Αναστημένο φίλο του Ιησού.
Απὸ τὴν προηγούμενη ημέρα είχαν συλλέξει άνθη και με αυτά στόλισαν καλαθάκια τα οποία κρατούσαν και τραγούδησαν τα κάλαντα του Λαζάρου που συναντώνται σε πολλά μέρη της ηπειρωτικής Ελλάδος.
Ἦρθε ὁ Λάζαρος, ἦρθαν τὰ Βάγια,
ἦρθε τῶν Βαγιῶν ἡ ἑβδομάδα.
Ξύπνα Λάζαρε καὶ μὴν κοιμᾶσαι,
ἦρθε ἡ μέρα σου καὶ ἡ χαρά σου.
Ποῦ ἤσουν Λάζαρε; Ποῦ ἤσουν κρυμμένος;
Κάτω στοὺς νεκρούς, σὰν πεθαμένος.
Δὲ μοῦ φέρνετε, λίγο νεράκι,
πού ῾ν᾿ τὸ στόμα μου πικρὸ φαρμάκι.
Δὲ μοῦ φέρνετε λίγο λεμόνι,
Πού ῾ν᾿ τὸ στόμα μου, σὰν περιβόλι.
Ἦρθε ὁ Λάζαρος, ἦρθαν τὰ Βάγια,
ἦρθε ἡ Κυριακὴ ποὺ τρῶν᾿ τὰ ψάρια.
Σήκω Λάζαρε καὶ μὴν κοιμᾶσαι,
ἦρθε ἡ μάνα σου ἀπὸ τὴν πόλη,
σοῦ ῾φέρε χαρτὶ καὶ κομπολόι.
Γράψε Θόδωρε καὶ σὺ Δημήτρη,
γράψε Λεμονιὰ καὶ Κυπαρίσσι.
Τὸ κοφνάκι μου θέλει αὐγά,
κι ἡ τσεπούλα μου θέλει λεφτά.
Βάγια, Βάγια καὶ Βαγιῶ.
τρῶνε ψάρι καὶ κολιό.
Καὶ τὴν ἄλλη Κυριακή,
τρῶνε τὸ ψητὸ τ᾿ ἀρνί.