Βεβήλωσαν και πάλι το άγαλμα του ήρωα Αρχιμανδρίτη Ιερόθεου Μπαζιώτη στο Ναύπλιο (ιστορικό ντοκουμέντο)

Αγανάκτηση προκαλεί βλέποντας να βάφουν με μπογιά το άγαλμα του ήρωα του 1940 αρχιμανδρίτη Ιερόθεου Μπαζιώτη που βρίσκεται σε κεντρική πλατεία στην παραλία της πόλης Ναυπλίου μπροστά από τον ιερό ναό του Αγίου Νικολάου. Το άγαλμα φτιάχτηκε κάποτε με δωρεά των μαθητών του γυμνάσιου του Ναυπλίου.


Ο Αρχιμανδρίτης Ιερόθεος Μπαζιώτης του Βασιλείου γεννήθηκε το 1901 στο Ναύπλιο. Σπούδασε στην Μαράσλειο Ακαδημία και στην Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Χειροτονήθηκε Διάκονος στις 19 Ιουλίου 1925 και Πρεσβύτερος στις 8 Σεπτεμβρίου 1928 και τοποθετήθηκε ως εφημέριος του Αγίου Νικολάου Ναυπλίου. Επιστρατεύθηκε στις 12 Ιουνίου του 1940 και τοποθετήθηκε ως έφεδρος υπολοχαγός στο 67ο Σύνταγμα Πεζικού της ΧVΙΙ Μεραρχίας. Έπεσε υπέρ Πατρίδος στις 3 Δεκεμβρίου 1940 στην Μάχη του Πόγραδετς . Προήχθη μετά θάνατον σε λοχαγό.

Δεν είναι η πρώτη φορά που το άγαλμα του Αρχιμανδρίτη βάφεται από αγνώστους. Την πρώτη φορά είχε προτιμηθεί το άσπρο χρώμα.

Καταλαβαίνω πως την εποχή που διανύουμε υπάρχει μια έντονη δυσπιστία απέναντι στην εκκλησία, στην πολιτική και γενικότερα στους θεσμούς που έχουν φέρει την Ελλάδα στο τελευταίο σκαλοπάτι. Υπάρχουν όμως σύγχρονοι εκπρόθεσμοι των παραπάνω θεσμών που έχουν προκαλέσει τους Έλληνες και εκεί θα έπρεπε να στραφεί η (εικαστική παρέμβαση). Ο Ιερόθεος Μπαζιώτης αποτελεί παράδειγμα ανθρώπου που έδωσε τη ζωή του για τη πατρίδα και ότι έλαβε, το έλαβε μετά θάνατον. Πρέπει να είμαστε περισσότερο προσεκτικοί.

Το καλούπι του αγάλματος φιλοτεχνήθηκε αφιλοκερδώς από τον Πέτρο Καπούτση και χυτεύθηκε από τον αείμνηστο κ. Δημήτριο Γαβαλά. Το συνολικό κόστος για το άγαλμα ήταν δωρεά των μαθητών του Ναυπλίου.

Τα αποκαλυπτήρια του αγάλματος έγιναν το 1972. [Αγνώστου φωτογράφου, από την προσωπική συλλογή του Πέτρου Καπούτση

Η ιστορία της χαμένης αλυσίδας
Ο πατέρας μου είναι τελειομανής… Ήθελε, λοιπόν, να φτιάξει μία προτομή όσο το δυνατόν πιο “ζωντανή”. Αποφάσισε, λοιπόν, η αλυσίδα του σταυρού να είναι ξεχωριστή από την προτομή… Αυτό αποδείχτηκε τελικά – προς μεγάλη λύπη του πατέρα μου – λάθος, καθώς, πολύ σύντομα μετά τα αποκαλυπτήρια του αγάλματος, κλάπηκε… Έτσι, από τότε ο σταυρός στο άγαλμα έχει μείνει να “αιωρείται” χωρίς αλυσίδα…

Από το ιστολόγιο του Κλέαρχου Καπούτση γιού του Πέτρου Καπούτση που φιλοτέχνησε το καλούπι του αγάλματος

“ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΣ ΤΟΥ ΥΨΙΣΤΟΥ, ΤΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΜΥΣΤΗΣ, ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΟΣ ΚΑΛΟΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΗΣ, ΕΠΕΣΕΝ ΥΠΕΡ ΑΥΤΗΣ ΕΙΣ ΠΟΓΡΑΔΕΤΣ Β. ΗΠΕΙΡΟΥ, ΣΥΝΕΠΗΣ ΠΡΟΣ ΟΣΑ ΕΠΙΣΤΕΥΕ ΚΑΙ ΕΔΙΔΑΞΕ”