Η θριαμβευτική είσοδος του Χριστού στα Ιεροσόλυμα και η Σταύρωση Του, στην ίδια πόλη μια εβδομάδα μετά, είναι μια εικόνα πολύ γνώριμη σε όλους μας, σε κάθε στιγμή της ζωής μας: από την απόλυτη ευτυχία και χαρά, οι ίδιοι άνθρωποι μας συμπεριφέρονται με τον πλέον απάνθρωπο τρόπο. Είναι γεμάτη η κοινωνία μας από τέτοια παραδείγματα, ειδικά στη σύγχρονη εποχή.
Ιδού ο Νυμφίος έρχεται εν τω μέσω της νυκτός
και μακάριος ο δούλος, ον ευρήσει γρηγορούντα
ανάξιος δε πάλιν ον ευρήσει ραθυμούντα.
Βλέπε, ουν, ψυχή μου, μη τω ύπνω κατενεχθής,
ίνα μη τω θανάτω παραδοθής και της Βασιλείας έξω κλεισθής
αλλά ανάνηψον κράζουσα
Άγιος, Άγιος, Άγιος ει ο Θεός ημών.
και μακάριος ο δούλος, ον ευρήσει γρηγορούντα
ανάξιος δε πάλιν ον ευρήσει ραθυμούντα.
Βλέπε, ουν, ψυχή μου, μη τω ύπνω κατενεχθής,
ίνα μη τω θανάτω παραδοθής και της Βασιλείας έξω κλεισθής
αλλά ανάνηψον κράζουσα
Άγιος, Άγιος, Άγιος ει ο Θεός ημών.
