.JPG)
Μέχρι σήμερα το τραύμα καταχωρείται στη στατιστική Υπηρεσία από πληροφορίες που αντλούνται από την αστυνομία και το ΕΚΑΒ, πληροφορίες που είναι ελλιπείς και εκτός ενός καθιερωμένου συστήματος καταγραφής(trauma registry) που ακολουθούν οι δυτικές χώρες. Για την ολοκληρωμένη διαχείριση του Τραύματος απαιτείται πλήρης καταγραφή των δεδομένων από τη μεταφορά μέχρι την πλήρη αντιμετώπιση και κάτι τέτοιο μέχρι τώρα δεν υφίσταται.
Η Ελληνική Εταιρεία Τραύματος και επείγουσας Χειρουργικής έχοντας γνώση της υπάρχουσας κατάστασης, πήρε την πρωτοβουλία το 2005 να καταγράψει σωστά για πρώτη φορά το τραύμα στην Ελλάδα. Κατέγραψε το τραύμα μέσα από συγκεκριμένες καταγραφικές φόρμες ακολουθώντας τη σωστή διαδικασία με τη βοήθεια και συμμετοχή 30 Νοσοκομείων για ένα χρόνο. Κατέγραψε μετά 1 χρόνο 8.862 τραυματίες που χρειάστηκε να εισαχθούν και να νοσηλευτούν στα Νοσοκομεία. Αυτό το έργο που έγινε για πρώτη φορά στην Ελλάδα το εξέδωσε με δικά της έξοδα σε βιβλίο με την ελπίδα ότι θα ενεργοποιηθούν κάποτε οι πολιτικοί φορείς να το προχωρήσουν παραπέρα το θέμα, δηλ. υιοθέτηση των αρχών που διέπει το τραύμα, συνέχιση της καταγραφής μέσα από το σωστό μοντέλο, πιστοποίηση νοσοκομείων και γιατρών στο τραύμα δημιουργία ενός τριτοβάθμιου Νοσοκομείου για το τραύμα.
Έχουν περάσει 7 χρόνια και ακόμα δεν έχει γίνει τίποτα. Το παραπάνω θέμα είναι επίκαιρο και άμεσης προτεραιότητας. Αν το υπουργείο Υγείας θέλει να διασώσει ανθρώπινες ζωές που χάνονται καθημερινά άσκοπα εδώ είναι ένα πεδίο που πρέπει να δώσει μάχη. Με πολύ απλά μέσα μπορούν να εξοικονομηθούν χρήματα που τόσο πολύ ανάγκη έχουν τα Νοσοκομεία και το σύστημα Υγείας. Δεν χρειάζεται να γίνει κάτι σπουδαίο και πολύπλοκο, αρκεί το Υπουργείο να υιοθετήσει τις αρχές και το σύστημα τραύματος που έχει να προτείνει η Εταιρεία Τραύματος.
Κλείνοντας είναι αξίζει μνείας ότι οι «γκουρού» του Τραύματος στο κόσμο είναι «ξενιτεμένοι» Ελληνες χειρουργοί. Μπροστά τους υποκλίνεται όλος ο ιατρικός κόσμος γιατί αυτοί δίνουν κατευθυντήριες οδηγίες στα συστήματα υγείας των χωρών που υπηρετούν. Είναι ο καθ. Δημητριάδης στο Los Angeles, ο καθ. Ντεγιάννης στο Johanesburg( το μεγαλύτερο κέντρο τραύματος στο κόσμο) ο καθ. Βέλμαχος στο Harvard Boston. Αφήσανε πίσω όλες τις δραστηριότητες τους και με ένα εισητήριο στη τσέπη πετάξανε για τη πατρίδα. Ηταν όλοι εκεί στο Συνέδριο Τραύματος για να εκπαιδεύσουν τους νέους Ελληνες χειρουργούς γιατί αγαπάνε και πονάνε αυτή τη χώρα. Όμως αυτή η χώρα συνεχίζει να τους πληγώνει όχι μόνο αυτούς αλλά και όλους εμάς. ΣΤΗΝ ΤΕΛΕΤΗ ΕΝΑΡΞΗΣ ΤΟΥ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΟΥ ΤΡΑΥΜΑΤΟΣ ΗΤΑΝΕ ΠΡΟΣΚΕΚΛΗΜΜΕΝΟΙ ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΦΟΡΕΙΣ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΚΑΙ ΔΕΝ ΗΡΘΕ ΚΑΝΕΝΑΣ!!!!
DR Παν. Γκανάς
Γραμματέας της Ελληνικής Εταιρείας Τραυματος και Επείγουσας Χειρουργικής
