«Δεν χρωστάω τίποτε και σε κανέναν. δεν αισθάνομαι ότι έχω αδικήσει κανέναν. αυτό που έκανε κάποτε ο παππούς μου δεν με βαραίνει καθόλου. ο παππούς μου, άλλωστε, είναι νεκρός εδώ και χρόνια...». Αυτό είναι το σχόλιο γερμανού σε απάντηση άρθρου του Μανώλη Γλέζου σχετικά με τις γερμανικές πολεμικές επανορθώσεις, και το χρέος από το κατοχικό δάνειό. Ο σύγχρονος Γερμανός πολίτης παρουσιάζεται προκλητικά απενοχοποιημενος, δε θα έβλαπτε να έχουν συναίσθηση της κτηνώδους δύναμης της χώρας τους. Οχι για να χλευάσουν αυτούς που βρίσκονται σε αδυναμία, αλλά για να αποφύγουν την κακή χρήση αυτής της δύναμης. Να θυμούνται ότι η δύναμη σε συνδυασμό με άκρατο ρατσισμό τους οδήγησε δυο φορές σε έναν αιώνα στον όλεθρο, συμπαρασύροντας εκατομμύρια αθώες ψυχές.
Αυτοί που δε γνώρισαν παππού και γιαγιά ,πατέρα , μητέρα και αδέλφια όλοι αυτοί που έχουν μια μεγαλύτερη η μικρότερη πληγή ,είναι πολλοι,οι περισσότεροι έθαψαν όσο πιο βαθειά μπορούσαν τις τρομακτικές μνήμες της ναζιστικής θηριωδίας, αποδέχτηκαν τον σύγχρονο γερμανό πολίτη παρά τον πόνο τους.
Η Γερμανία προκάλεσε τον αναίτιο δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, παραβίασε τους νόμους του πολέμου με πρωτοφανή εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας , όπως οι εκτελέσεις και το κάψιμο ομήρων στα κρεματόρια, η εκτέλεση αιχμαλώτων και άμαχων πληθυσμών, τα χωριά ολοκαυτώματα, τα απάνθρωπα πειράματα σε παιδιά , τη λιμοκτονία λεηλασία του εθνικού πλούτου και την αρπαγή αρχαιολογικών θησαυρών.
Υπάρχουν αρκετοί που εκφράζουν τη γνώμη ότι σκαλίζοντας τις φρικτές συνθήκες των αντιθέσεων του παρελθόντος, κάνουμε κακό, διότι δηλητηριάζουμε τις καλές σχέσεις που έχουν ήδη αποκατασταθεί μεταξύ των εθνών.
Αλίμονο όμως στο έθνος που δεν προβάλλει με υπερηφάνεια τις τιμητικότερες εθνικές περγαμηνές του, τις θυσίες του δηλαδή και τους ιερούς νεκρούς που πρόσφερε στους αγώνες για την ελευθερία του.
Στην ιστορική διαδρομή ανά τούς αιώνες έχουμε αμέτρητα τέτοια παραδείγματα ,
θυσιαστήρια ,κρεματόρια παραδείγματα αγνών ανθρώπων οι οποίοι έπεσαν αγωνιζόμενοι για την ελευθερία για το ιερό ελληνικό χώμα.
Τέτοιο θυσιαστήριο είναι ο άγονος και πετρώδης τόπος των λιμνών.
Μάιος 1944,στρατευματα κατοχής ,εκκαθαριστικές επιχειρήσεις θάνατος,τρεις μέρες κράτησαν οι εκκαθαριστικές επιχειρήσεις .... και το αποτέλεσμα; ογδόντα επτά (87) νεκροί
ογδόντα (87) νεκροί, άνθρωποι αγνοί ,ανυποψίαστοι, ξωμάχοι, άνθρωποι τού μόχθου και της επιβίωσης.
24-25-26- Μάη τρεις μέρες που πίσω τους άφησαν μαυροφορεμένες χήρες και ορφανά
οι περισσότεροι από αυτούς σκοτώθηκαν στα χωράφια και στα μαντριά τους ,οι κατακτητές δεν ξεχώρισαν ηλικία από μικρά παιδιά --τι φρίκη- ....... έξη (6) ετών μέχρι σεβάσμιους γέροντες, άραγε τι να έφταιξαν; τι να πεις λοιπόν σε αυτόν τον γερμανό ? και σε όλους αυτούς τους Γερμανούς πού έχουν τις ίδιες απόψεις ? τι να πεις στην Μέρκελ και στον Σοιμπλε? τι να πεις σε αυτούς του «ελληνες» πού ακολουθούσαν τα γερμανικά στρατεύματα? τι να πεις σε αυτούς τους «αντιστασιακούς» που άφησαν το χωριό αποστράτευτο.
Ναι στην διατήρηση της φιλίας ανάμεσα στους λαούς.
Οι λαοί δεν τρέφουν έχθρα ένας για τον άλλο, ούτε μίσος όμως δεν πρέπει να ξεχνάμε η προσφορά της θυσίας τους είναι ανυπολόγιστα πολύτιμη και για την ιστορική μας παράδοση το μόνο πού δεν μπορεί να συγχωρεθεί είναι η λήθη, ας μην ξεχνάμε ότι οι τιμημένοι νεκροί μας έθεσαν και αυτοί ένα λίθο στο συνολικό οικοδόμημα της ελευθερίας της πατρίδας μας
αν δεν προσέφεραν το αίμα τους και αυτοί μαζί με τα εκατομμύρια των άλλων νεκρών-αγωνιστών η τύχη της πατρίδας μας θα ήταν το λιγότερο απρόβλεπτη .
Εξήντα εννέα χρόνια μετά δεν έχουμε το δικαίωμα να θρηνούμε, σε ένα τέτοιο τόπο δεν θρηνούν. και όπως λέει και ο ποιητής
" μανάδες μην θλιβόσαστε ,κοπέλες μην χτυπιέστε
ταχειά ζυγώνει η λευτεριά ,καινούργιο καλοκαίρι
θα αναχλοησουν οι πλαγιές θα ανθίσουν τα ροδάμια
και θα βουίξουν οι αυλές της λίμνας απ το γέλιο"
ο ξερός τούτος τόπος συνεχίζει να ζει
αθάνατοι
και είναι αθάνατοι γιατί εδώ και χρόνια δεν έχουν πάψει να κυκλοφορούν ανάμεσα μας οι δολοφονημένοι από τούς γερμανούς και τους «έλληνες» συνεργάτες τους ,γονείς, παππούδες ,συγγενείς μας πού η ανάμνηση της θυσίας τους μας παρακινεί να τούς μιμηθούμε.
άλλωστε αναλογικά με τον πληθυσμό, η απώλεια των νεκρών ηρώων μας είναι μεγαλύτερη από το Δίστομο και τα Καλάβρυτα.
Δεν είναι ασήμαντο το γεγονός ότι μας κληροδότησαν ιδεώδη, πρότυπα φιλοπατρίας ,τα οποία εμείς οι νεώτεροι καλούμαστε να μιμηθούμε η τουλάχιστον να αποδειχθούμε αντάξιοι τους
το ευχάριστο είναι ότι το δένδρο της ελευθερίας ριζώνει και αναπτύσσεται.
Το δυσάρεστο είναι ότι συντηρείται με αίμα, γιαυτό το χρέος μας προβάλλει ακόμα πιο επιτακτικό
η ικανοποίηση αυτών των ψυχών δεν συνιστάται μόνο στην ανάμνηση τους και σε τυπικές πράξεις όπως τα μνημόσυνα.
Η αληθινή εξάγνιση τους θα συμβεί μόνο όταν διαπλάσουμε χαρακτήρα τέτοιο πού να συγκεντρώνει τις αρετές της φιλοπατρίας και της αγωνιστικής διάθεσης ,γεμάτο από θάρρος και αυτοθυσία.
Το μνημείο των πεσόντων που ανεγέρθηκε προς τιμή τους πρέπει να μας υπενθυμίζει καθημερινά το ιερό χρέος μας προς τούς ίδιους τούς τιμημένους προγόνους μας αλλά και προς την λατρευτή μας πατρίδα.
Αυτή είναι η υπερήφανη Λιμνα . Αυτή είναι η Ελλάδα και όχι οι υποταγμένοι ,οι δουλοπρεπείς στους αναίσθητους και εκδικητικούς προς την Ελλάδα νεογερμανούς
Αναστάσιος Βλάχος
Δημοτικός Υπάλληλος
