Φρειδερίκου Σπυριδούλας
Χρόνια πολλά στα παιδιά των φαναριών, της οργανωμένης επετείας, που θάταν υπόθεση ρουτίνας να εξαλειφθεί άν κάποιοι έπερναν τα δέοντα μέτρα.
Χρόνια ελπιδοφόρα στην σημερινή νεολαία που δεν μπορεί να ονειρευτεί.
Χρόνια πολλά στους ηλικιωμένους, που οι πολιτικοί μας τούς επεφύλαξαν δεύτερη κατοχή, χειρότερη της Γερμανικής.
Χρόνια πολλά στους συνταξιούχους που δεν μπορούν ν’αγοράσουν τα φάρμακά τους , ούτε και ξύλα για το τζάκι τους, μετά από σαρανταπέντε χρόνια σκληρής δουλειάς.
Χρόνια πολλά σ’αυτούς που πεινούν, σ’αυτούς που κρυώνουν, σ’αυτούς που διψούν.
Χρόνια πολλά στους αδικημένους.
Χρόνια πολλά σ’αυτούς που ελπίζουν, σ’αυτούς που δεν ελπίζουν, σ’αυτούς που πολεμούν, σ’αυτούς που παραιτήθηκαν απ΄τη ζωή κάτω από το βάρος των σημερινών καταστάσεων.
Χρόνια πολλά στους ελεύθερους πολιορκημένους, χρόνια πολλά στους αναγκαστικά ανελεύθερους και στους πραγματικά ελεύθερους.
Χρόνια πολλά σ΄συτούς που δεν υποθηκεύουν την ζωή τους σε κανέναν και σε τίποτα.
Χρόνια μαύρα και αποκαλυπτικά σε όσους έφεραν την χώρα μας σ’αυτήν την κατάντεια.
Χρόνια άραχνα σε όσους νίπτουν τάς χείρας τους , ρίχνοντας τις ευθύνες τους σε άλλους.
Χρόνια κακά στους καρεκλοκένταυρους, που τρώνε με χρυσά κουτάλια (όπως λέει η μάνα μου) και αδιαφορούν για τα εκατομμύρια ανθρώπων που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας.
Πριν από χρόνια , νομίζω ήταν ο Χάρυ Κλυν που έλεγε, η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει και η Ολυμπιακή ποτέ δεν πετάει άμα λάχει.
Σήμερα θα πώ το ΔΝΤ ποτέ δεν πεθαίνει και η Ελλάδα ποτέ δεν πετάει άμα λάχει.. Η μεγαλύτερη ευχή μου είναι να διαψευστώ!
