Μηνύματος αγώνα και ανατροπής, το οποίο συμπύκνωνε στο εσωτερικό του τη συσσωρευμένη οργή του ελληνικού λαού απέναντι στα μνημόνια και την αυξανόμενη εξαθλίωση, και το οποίο βρήκε κινηματική υποστήριξη από αλληλέγγυα σωματεία, φορείς, συλλογικότητες, και κινήσεις πολιτών σε όλη τη χώρα.
Η απόπειρα της τρικομματικής κυβέρνησης (ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ) να ενσπείρει την τρομοκρατία μέσα από την ποινικοποίηση της απεργίας και την ενεργοποίηση του καθεστώτος προληπτικής επιστράτευσης έπεσε στο κενό συσπειρώνοντας ακόμη περισσότερους εκπαιδευτικούς στον δίκαιο αυτό αγώνα.
Κατά τη συνήθη τακτική του «διαίρει και βασίλευε» η, πιστή στις επιταγές της τρόικα και της Ε.Ε., κυβέρνηση συκοφάντησε εξαρχής τους καθηγητές επιχειρώντας να στρέψει την υπόλοιπη κοινωνία ενάντιά τους, μέσω του «κοινωνικού αυτοματισμού». Ο πόλεμος λάσπης απέναντι στους εκπαιδευτικούς λειτουργούς από τον αστικό τύπο που μιλούσε για συντεχνία των εκπαιδευτικών δεν βρήκε κοινωνική απήχηση ακόμη και μέσα στις σημερινές συνθήκες κοινωνικού κανιβαλισμού και ιδεολογικής αποδιάρθρωσης που προωθεί η μνημονιακή προπαγάνδα. Η ολοένα και πιο αναβαθμισμένη επιστράτευση της καταστολής και του αυταρχισμού ως μέσο άσκησης κοινωνικού ελέγχου φανερώνει και το φόβο τους απέναντι στη συγκρότηση ενός κινήματος αντίστασης και ανατροπής από τα κάτω που θα ρίξει την ξεπουλημένη τρικομματική κυβέρνηση και θα φέρει την εξουσία στον ίδιο τoν εργαζόμενο λαό.
Οι απεργιακές κινητοποιήσεις των εκπαιδευτικών ανέδειξαν στην πράξη τη στάση των πολιτικών δυνάμεων απέναντι στα αιτήματα του ελληνικού λαού. Η Χρυσή Αυγή, που δήθεν αγωνιά διακηρυκτικά για το μέλλον των ελλήνων εργατών, καταδίκασε και κατασυκοφάντησε μαζί με την κυβέρνηση με τον πιο αισχρό τρόπο τον αγώνα των εκπαιδευτικών, σε ένα κλάδο που απασχολεί αποκλειστικά Έλληνες εργαζόμενους, αποδεικνύοντας με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο στην πράξη ότι αναδείχτηκε και στηρίζεται από το καπιταλιστικό κατεστημένο για να υπηρετήσει από ακροδεξιό μετερίζι τη διάσπαση και τον αποπροσανατολισμό του εργατικού και λαϊκού κινήματος.
Από την άλλη πλευρά, η στάση του ΣΥΡΙΖΑ φάνηκε προβληματική από το ξεκίνημα του απεργιακού αγώνα, αποφεύγοντας να πάρει ξεκάθαρη θέση, και λέγοντας άλλα από εδώ και άλλα από εκεί, το πρωί με τους υπό επιστράτευση εκπαιδευτικούς, και το βράδυ με τους μεγαλοβιομήχανους του ΣΕΒ. Η πάγια τακτική του ΣΥΡΙΖΑ εν αναμονή κυβέρνησης, και του δεξιού κατήφορου που τη συνοδεύει, ήταν αυτή που τον οδήγησε και στο ξεπούλημα της απεργιακής μάχης, βάζοντας τη σφραγίδα του στο ιστορικό αυτό πραξικόπημα μέσα από την από κοινού σύμπραξη των συνδικαλιστών του με αυτούς της ΔΑΚΕ και της ΠΑΣΚΕ στην υπερψήφιση αναστολής της απεργίας. Εύκολα συμπεραίνει κανείς ότι οι δεξιές αναδιπλώσεις του ΣΥΡΙΖΑ σε περίοδο αντιπολίτευσης, σε τι θα μεταφραστούν σε περίοδο κυβέρνησης, και ποιες πρέπει να είναι οι προσδοκίες του λαού για τα περί κατάργησης μνημονίων.
Το ΚΚΕ, δυστυχώς, επέλεξε για ακόμη μια φορά τη βασιλική οδό για την ήττα, αποφεύγοντας να αναμετρηθεί με τα υπαρκτά προβλήματα του εργατικού κινήματος και των κοινωνικών του συμμαχιών, εκτονώνοντας τον απεργιακό παλμό, και μεταθέτοντας τον απεργιακό αγώνα σε ένα απροσδιόριστο χρονικά ορίζοντα όταν θα έχουν διαμορφωθεί οι κατάλληλες συνθήκες. Με το σκεπτικό αυτό κατέθεσε εξαρχής δικό του απεργιακό πλαίσιο, φτάνοντας μάλιστα στο σημείο να ψηφίσει λευκό στις χθεσινοβραδινές εισηγήσεις για την υλοποίηση της απεργίας. Συνέβαλλε έτσι έμμεσα στην κυβερνητική προπαγάνδα ότι «η απεργία μέσα στις εξετάσεις θα είναι καταστροφική» συνιστώντας την ίδια ώρα στους μαθητές περισσότερο διάβασμα. Εκτιμούμε, ωστόσο, ότι η κοινή παρουσία του στις συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας που κάλεσαν οι ΕΛΜΕ αποτελεί ένα πρώτο βήμα, αποδεικνύοντας τη δυναμική που προσδίδει η κινηματική συμπόρευση στην κλιμάκωση και την αναβάθμιση του αγώνα.
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ και οι ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΕΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ τοποθετήθηκαν εξαρχής χωρίς περιστροφές και τακτικισμούς υπέρ του ανυποχώρητου απεργιακού αγώνα με τη δύναμη των αποφάσεων στις γενικές συνελεύσεις, στις απεργιακές επιτροπές, στις επιτροπές αλληλεγγύης γονέων και μαθητών που στήθηκαν από τα κάτω, στα χέρια του αγωνιζόμενου κλάδου που αυτός και μόνο είναι ο αρμόδιος να αποφασίσει σε τελική ανάλυση. Στην προσπάθεια, ωστόσο, αυτή, δεν έλειψαν από την πλευρά μας και οι αδυναμίες για την κατάρτιση ολοκληρωμένου σχεδίου απέναντι στην απειλή της επιστράτευσης, μια προβληματική, ωστόσο, η οποία θα έπρεπε να απαντηθεί και να διαμορφωθεί διεξοδικά από το σύνολο των εργαζομένων του κλάδου.
Το εργατικό κίνημα οφείλει ένα μεγάλο ευχαριστώ στον κλάδο των καθηγητών για το θαρραλέο «ναι» στον απεργιακό αγώνα μέσα σε αυτές τις συνθήκες και κόντρα σε «θεούς και δαίμονες», απειλές, κινδυνολογίες, προβοκάτσιες και υπονομεύσεις. Ο αγώνας αυτός αφήνει σημαντικές παρακαταθήκες για το εργατικό κίνημα και ο όποιες αδυναμίες του θα βρουν απάντηση στους ενωτικούς νικηφόρους αγώνες που έρχονται.
Παρατίθεται αυτούσια η ανακοίνωση των ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΩΝ ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΩΝ:
Οι Αγωνιστικές Παρεμβάσεις Συσπειρώσεις Κινήσεις δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης καταγγέλλουν τις παρατάξεις ΔΑΚΕ(ΝΔ) - ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ(ΣΥΡΙΖΑ) - ΠΑΣΚΕ(ΠΑΣΟΚ) για το πραξικόπημα το οποίο στήθηκε στη Γενική Συνέλευση προέδρων των ΕΛΜΕ στις 15/05/2013.
Ενώ ο κλάδος των καθηγητών ψήφισε με εκπληκτικά ποσοστά την απεργία για την Παρασκευή 17 Μάη, οι πρόεδροι των ΕΛΜΕ που προέρχονται από τις παρατάξεις ΠΑΣΚΕ-ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ-ΔΑΚΕ, ενώ δεν είχαν κανένα δικαίωμα σύμφωνα με το καταστατικό της ΟΛΜΕ να αναιρέσουν την απόφαση των Γενικών Συνελεύσεων, φρόντισαν να θάψουν την απεργία και τις αγωνιστικές κινητοποιήσεις.
Θα συνεχίσουμε με κάθε τρόπο την υπεράσπιση της δημόσιας παιδείας, την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής, αλλά και τον οριστικό ενταφιασμό της συνδικαλιστικής προδοσίας.
Οι εφιάλτες πρέπει να τιμωρηθούν
