Αιμιλίας Καραντζούλη
Η ΕΡΤ δεν ήταν ανάμεσα στις πρώτες μου επιλογές όταν αποφάσιζα να ανοίγω το μαύρο κουτί της τηλεόρασης, που μάλλον περισσότερο διακοσμητικό ρόλο παίζει πλέον στο σαλόνι μου. Ούτε από τα χείλη των δημοσιογράφων της κρεμόμουν. Μάλλον ήμουν- είμαι κι εγώ στον κύκλο των ανθρώπων που δεν πιστεύουν, δεν περιμένουν και είναι καχύποπτοι για τα πάντα. Να όμως που κάθισα μέχρι και στο τελευταίο λεπτό, ήθελα να το δω με τα μάτια μου. Ήθελα να δω την εικόνα να μαυρίζει και τον ήχο να κόβεται. Δεν ήθελα να μου το πουν, ήθελα να το χω δει. Και να που κι εγώ ανατρίχιασα στο σβήσιμο αυτό. Να που κι εγώ μαύρισα μαζί με την εικόνα.
Σκέφτομαι πολλές φορές τι είναι προτιμότερο. Οι άνθρωποι να αντιδρούν μόνο όταν οι ίδιοι επηρεάζονται από τις εκάστοτε αποφάσεις, ή να παραμένουν πάντα σιωπηλοί. Εγωκεντρισμός ή αδιαφορία δηλαδή; Θα ‘ρθει και η σειρά μας, ό,τι κι αν είμαστε, όπου κι αν είμαστε. Αφού το ξέρουμε, γιατί κάθε φορά τόσο πολύ μας εντυπωσιάζει. Ένιωσα σήμερα μια Ελλάδα να στέκεται απέναντι από μια απόφαση κατάπληκτη. Γιατί; Γιατί οι Έλληνες δεν το περίμεναν; Αυτή η ερώτηση τριγυρνάει όλη μέρα σήμερα στο μυαλό μου… Δεν είχαν δείγματα ή μήπως ένα μεγάλο μέρος δεν το επέλεξε… Αλλά ακόμα κι έτσι να είναι. Γιατί μια τέτοια απόφαση από τους συγκεκριμένους ανθρώπους μας κάνει τόση εντύπωση;
Ναι η ΕΡΤ δεν ήταν ανάμεσα στις πρώτες μου επιλογές! Πίστευα ότι ήξερα τις τοποθετήσεις και τις απόψεις που θα ακούσω προτού ακόμα ειπωθούν, και στο μεγαλύτερο μέρος διαφωνούσα. Υπάρχει όμως κάτι πολύ πιο ισχυρό, από την διαφωνία μου αυτή, αυτό που εξέφρασε πολύ καλά ο Βολταίρος «Μπορεί να διαφωνώ με την άποψη σου, αλλά θα υπερασπίζομαι μέχρι θανάτου το δικαίωμα σου να την λες». Η ΕΡΤ δεν πρέπει να εκπέμπει μόνο για την ενημέρωσή μας, όποια κι αν είναι αυτή, πρέπει πάνω από όλα να εκπέμπει γιατί έχει το δικαίωμα να το κάνει. Τι κι αν δεν πατήσω ποτέ το κουμπί που αντιστοιχεί στα κανάλια της; Θέλω να έχω την επιλογή να το κάνω. Όμως πόσο περισσότερο να αναλωθεί κανείς στο να υποστηρίζει το αυτονόητο;
Οι άνθρωποι τελικά είναι καλύτερο να αντιδρούν έστω και καθυστερημένα, έστω και μόνο για τη θέση τη δικιά τους. Αρκεί όμως να το κάνουν. Καιρός και για τους δημοσιογράφους της ίδιας της ΕΡΤ να στοχαστούν πάνω στις επιλογές του. Να γυρίσουν λίγο τον χρόνο πίσω και ακούσουν τους εαυτούς τους να μιλούν. Και να θυμηθούν. Και να σκεφτούν. Και εμείς θα είμαστε εδώ για αυτούς, ακόμα κι αν εκείνοι δεν υπήρξαν εκεί για εμάς.
Έτσι θα γίνονται όλα από δω και πέρα. Σε μια μέρα. Αποφάσεις θα παίρνονται κι εμείς θα τις τηρούμε. Γιατί δεν γίνεται αλλιώς. Ή μήπως γίνεται;
Αιμιλία Καραντζούλη,
Τελειόφοιτη Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης Αθηνών, 22 ετών.
