Οι βυζαντινοί παρομοίωναν τη Βασιλεία των Ουρανών με την αυλή του αυτοκράτορα. Απέδιδαν μεγάλη σημασία στη διοικητική ιεραρχία, όπως φαίνεται από τους καταλόγους πρωτοκαθεδρίας οι οποίοι ήταν έμμετροι. Η ανώνυμη πραγματεία του Ψευδοκωδινού (15ος αι.), για παράδειγμα, αποτύπωσε την ιεραρχική τάξη, προσδιορίζοντας τις τελετές και τις τιμητικές ενδυμασίες -ακόμη και τους κεφαλόδεσμους- και τους τίτλους των αξιωματούχων και άλλων κρατικών λειτουργών.
Τα οφφίκια ήταν τίτλοι χωρίς να είναι αξιώματα. Μετά το 1204 περίπου ξεκίνησε διοικητική και δικαστική μεταρρύθμιση η οποία αποσκοπούσε στον εκσυγχρονισμό και την πάταξη της διαφθοράς. Η εσωτερική αυτή αναδιοργάνωση προχώρησε σε τρεις φάσεις, από το 1204 και έπειτα έως τον 14ο αι. Αυτό που επίσης απασχόλησε τους ομιλητές ήταν ο βαθμός στον οποίο οι κορυφαίοι διοικητικοί υπάλληλοι ήταν ευγενείς ή όχι. Οι ομιλητές τέλος έδειξαν την επίδραση εξωτερικών παραγόντων, κυρίως πολέμων, στην αναδιοργάνωση του συστήματος των “δούλων του βασιλέως”, δηλ. των αξιωματούχων, ευγενών και μη.
Με αυτή τη διάλεξη ολοκληρώθηκε η φετινή σειρά του Events Series 2012 – 2013. Το Κέντρο Ελληνικών Σπουδών ευχαριστεί τους Δήμους Ναυπλιέων, Άργους – Μυκηνών, Ερμιονίδας και Επιδαύρου για τη συνεργασία, καθώς και το κοινό που μας τίμησε με την παρουσία του στις ομιλίες που έγιναν στο Ναύπλιο, το Άργος, το Κρανίδι και το Λυγουριό.
Κέντρο Ελληνικών Σπουδών
Πανεπιστημίου Harvard
