Ο συνάδελφος Γιάννης Γαλανόπουλος, αντί επικήδειου, έγραψε λίγα λόγια, ένα αποχαιρετιστήριο κείμενο για το συνάδελφο –και φίλο- Γιώργο Αντωνίου.
Aγαπημένε φίλε Γιώργο
Είναι φανερό ότι δεν μπορούμε και δεν θέλουμε να πιστέψουμε αυτό που έχει συμβεί, ότι δηλαδή δεν θα σε ξανασυναντήσουμε στην καθημερινότητα μας, στο πεζοδρόμιο ( όπως λέμε ) της είδησης, στο ρεπορτάζ.
Σχεδόν για τρεις δεκαετίες , με την πένα, το κασετόφωνο και την κάμερα ήσουν δίπλα στον πολίτη της Αργολίδας για να καταγράψεις τον παλμό της ζωής, τα προβλήματα , τις αγωνίες της κοινωνίας, του απλού κόσμου , του εργαζόμενου, του συνταξιούχου , του άνεργου.
Με το πάθος που σε ξεχώριζε, την ειλικρίνεια και την εντιμότητα σε ότι έκανες, ανέδειξες την παράδοση και τον πολιτιστικό πλούτο αυτού του τόπου. Ντοκιμαντέρ, βιβλία , παρουσιάσεις, ομιλίες και πάνω απ όλα έρευνα. Από τη μια άκρη της Αργολίδας στην άλλη, για τα παλιά σχολεία, τα αγαπημένα μας σινεμά, τα σκιάχτρα, τους μύλους και ότι άλλο σου κέντριζε το ενδιαφέρον . Και όλα αυτά με μοναδικό, αλλά ουσιαστικό, κέρδος την καθολική εκτίμηση , αναγνώριση και αγάπη όσων σε γνώρισαν , εσένα και τη δουλειά σου.
Θυμάμαι ότι δεν προλάβαμε να μιλήσουμε στο ραδιόφωνο της Τρίπολης για την εκδήλωσή σου στο Τριανόν, επειδή έκλεισαν την ΕΡΤ…
Και θα θυμάμαι για πάντα πως εσύ και κάποιοι άλλοι φίλοι μείνατε στο στούντιο του Ναυπλίου μέχρι αργά τη βραδιά που έκλεισαν την ΕΡΤ και βγάζαμε ένα πρόγραμμα..διαμαρτυρίας. Έχω και πολλά άλλα βέβαια να θυμηθώ, ‘όπως άλλωστε και όλοι όσοι σε γνωρίσαμε από κοντά και μας τίμησες με τη φιλία σου.
Σε μια εποχή που πολλά έχουν απαξιωθεί και ευτελιστεί , και στο δικό μας χώρο, οι αξίες με τις οποίες πορεύτηκες Γιώργο είναι παρακαταθήκη για ‘όσους θέλουν να υπηρετήσουν τη δημοσιογραφία , αλλά και τον πολιτισμό.
Έχουμε πολλά να θυμόμαστε από σένα καλέ φίλε και η φυσική σου , ενεργή , παρουσία θα λείψει από την Αργολική κοινωνία.
Θα έχουμε όμως κοντά μας το χαμόγελο σου, την καλοσύνη, τη συναδελφικότητα και όλα όσα σε χαρακτήρισαν στη ζωή σου.
Αγαπημένε μας Γιώργο, όλοι οι συνάδελφοι στον τοπικό τύπο της Αργολίδας νιώθουμε από το απόγευμα της Παρασκευής ένα μεγάλο κενό και την καρδιά μας πολύ βαριά.
Καλό σου ταξίδι
Γιάννης Γαλανόπουλος
Aγαπημένε φίλε Γιώργο
Είναι φανερό ότι δεν μπορούμε και δεν θέλουμε να πιστέψουμε αυτό που έχει συμβεί, ότι δηλαδή δεν θα σε ξανασυναντήσουμε στην καθημερινότητα μας, στο πεζοδρόμιο ( όπως λέμε ) της είδησης, στο ρεπορτάζ.
Σχεδόν για τρεις δεκαετίες , με την πένα, το κασετόφωνο και την κάμερα ήσουν δίπλα στον πολίτη της Αργολίδας για να καταγράψεις τον παλμό της ζωής, τα προβλήματα , τις αγωνίες της κοινωνίας, του απλού κόσμου , του εργαζόμενου, του συνταξιούχου , του άνεργου.
Με το πάθος που σε ξεχώριζε, την ειλικρίνεια και την εντιμότητα σε ότι έκανες, ανέδειξες την παράδοση και τον πολιτιστικό πλούτο αυτού του τόπου. Ντοκιμαντέρ, βιβλία , παρουσιάσεις, ομιλίες και πάνω απ όλα έρευνα. Από τη μια άκρη της Αργολίδας στην άλλη, για τα παλιά σχολεία, τα αγαπημένα μας σινεμά, τα σκιάχτρα, τους μύλους και ότι άλλο σου κέντριζε το ενδιαφέρον . Και όλα αυτά με μοναδικό, αλλά ουσιαστικό, κέρδος την καθολική εκτίμηση , αναγνώριση και αγάπη όσων σε γνώρισαν , εσένα και τη δουλειά σου.
Θυμάμαι ότι δεν προλάβαμε να μιλήσουμε στο ραδιόφωνο της Τρίπολης για την εκδήλωσή σου στο Τριανόν, επειδή έκλεισαν την ΕΡΤ…
Και θα θυμάμαι για πάντα πως εσύ και κάποιοι άλλοι φίλοι μείνατε στο στούντιο του Ναυπλίου μέχρι αργά τη βραδιά που έκλεισαν την ΕΡΤ και βγάζαμε ένα πρόγραμμα..διαμαρτυρίας. Έχω και πολλά άλλα βέβαια να θυμηθώ, ‘όπως άλλωστε και όλοι όσοι σε γνωρίσαμε από κοντά και μας τίμησες με τη φιλία σου.
Σε μια εποχή που πολλά έχουν απαξιωθεί και ευτελιστεί , και στο δικό μας χώρο, οι αξίες με τις οποίες πορεύτηκες Γιώργο είναι παρακαταθήκη για ‘όσους θέλουν να υπηρετήσουν τη δημοσιογραφία , αλλά και τον πολιτισμό.
Έχουμε πολλά να θυμόμαστε από σένα καλέ φίλε και η φυσική σου , ενεργή , παρουσία θα λείψει από την Αργολική κοινωνία.
Θα έχουμε όμως κοντά μας το χαμόγελο σου, την καλοσύνη, τη συναδελφικότητα και όλα όσα σε χαρακτήρισαν στη ζωή σου.
Αγαπημένε μας Γιώργο, όλοι οι συνάδελφοι στον τοπικό τύπο της Αργολίδας νιώθουμε από το απόγευμα της Παρασκευής ένα μεγάλο κενό και την καρδιά μας πολύ βαριά.
Καλό σου ταξίδι
Γιάννης Γαλανόπουλος