Αποχαιρετώντας σήμερα τον Γιώργο Αντωνίου νιώσαμε πως ο τόπος μας είναι πιο φτωχός, νιώσαμε ακόμα πιο λίγοι. Ο Γιώργος Αντωνίου, ο πατέρας, ο σύζυγος, ο φίλος, ο σύντροφος, και για τους περισσότερους από μας ο άνθρωπος του πολιτισμού, ο λαογράφος, ο δημοσιογράφος, ο αγωνιστής της Αριστεράς δεν είναι πια κοντά μας.
Η ξαφνική απώλειά του έχει αφήσει κενό όχι μόνο στις ψυχές μας αλλά και σε όλα αυτά που ο Γιώργος καταπιανόταν.
Δραστήριος, πολυπράγμων, παθιασμένος, ιδεολόγος, ήταν αυτός ο άνθρωπος που υπηρέτησε για χρόνια την δημοσιογραφία της περιφέρειας με μοναδική πίστη στην δεοντολογία και αμέριστο ήθος.
Δραστήριο μέλος του ΚΚΕ στήριζε πάντα τις απόψεις του με πάθος και εντιμότητα χωρίς να διαιρεί, με στόχο τη δράση και με όχημα πάντα τα οράματα του που δεν ασθένησαν ποτέ.
Ο Γιώργος ήταν αυτός που μας έδειξε το Νομό μας με άλλο μάτι. Που αφοσιώθηκε στην έρευνα και την καταγραφή των λαογραφικών στοιχείων της Αργολίδας από αγάπη και μεράκι και με ένα άγχος να μην χαθεί τίποτα.
Όλοι εμείς αποδέκτες του έργου του και της φιλίας του, είμαστε σίγουροι πως τίποτα δικό του δε θα χαθεί…
Αντίο φίλε Γιώργο, ας είναι ελαφρύ το χώμα που σε σκεπάζει.
Η ξαφνική απώλειά του έχει αφήσει κενό όχι μόνο στις ψυχές μας αλλά και σε όλα αυτά που ο Γιώργος καταπιανόταν.
Δραστήριος, πολυπράγμων, παθιασμένος, ιδεολόγος, ήταν αυτός ο άνθρωπος που υπηρέτησε για χρόνια την δημοσιογραφία της περιφέρειας με μοναδική πίστη στην δεοντολογία και αμέριστο ήθος.
Δραστήριο μέλος του ΚΚΕ στήριζε πάντα τις απόψεις του με πάθος και εντιμότητα χωρίς να διαιρεί, με στόχο τη δράση και με όχημα πάντα τα οράματα του που δεν ασθένησαν ποτέ.
Ο Γιώργος ήταν αυτός που μας έδειξε το Νομό μας με άλλο μάτι. Που αφοσιώθηκε στην έρευνα και την καταγραφή των λαογραφικών στοιχείων της Αργολίδας από αγάπη και μεράκι και με ένα άγχος να μην χαθεί τίποτα.
Όλοι εμείς αποδέκτες του έργου του και της φιλίας του, είμαστε σίγουροι πως τίποτα δικό του δε θα χαθεί…
Αντίο φίλε Γιώργο, ας είναι ελαφρύ το χώμα που σε σκεπάζει.