Του Θανάση Κολιζέρα
μέλος της Επιτροπής Περιοχής Πελοποννήσου
Γραμματέας της Τ.Ε Αργολίδας του ΚΚΕ.
Το νερό χάρισμα της φύσης , κοινωνικό αγαθό, έχει τεράστια σημασία για την ποιότητα της ζωής και την πρόοδο του ανθρώπου. Το πρόβλημα με το νερό στην Αργολίδα είναι σε όλους γνωστό και συνεχώς οξύνεται με οδυνηρές και απρόβλεπτες συνέπειες για τους αγρότες αλλά και συνολικά για όλους τους κατοίκους του νομού.
Το έργο του Αναβάλου που θα μπορούσε να ξεδιψάσει όλη την Πελοπόννησο, έχει παραμείνει ημιτελές αν και έχουν περάσει 40 χρόνια. Το φράγμα που εξασφαλίζει το νερό και οι αντλίες που το προωθούν (σε όσα μέρη έχει φτάσει ο Ανάβαλος) έχουν εγκαταλειφθεί στην τύχη τους. Οι γεωτρήσεις που αναγκάζονται να χρησιμοποιούν οι αγρότες δεν μπορούν να καλύψουν τις ανάγκες και δημιουργούν ταυτόχρονα τα γνωστά προβλήματα στον υδροφόρο ορίζοντα.
Σημαντικά είναι τα προβλήματα και στον τομέα της ύδρευσης. Πολλά Δημοτικά Διαμερίσματα δεν διαθέτουν κατάλληλο νερό για ύδρευση και οι κάτοικοι υποχρεώνονται να πληρώνουν μεγάλα ποσά για το δηλητήριο που τρέχει στις βρύσες των σπιτιών.
Γιατί όμως δεν λύνεται το πρόβλημα της ύδρευσης και της άρδευσης τη στιγμή που η Αργολίδα έχει επαρκή και ποιοτικά αποθέματα νερού; Η αιτία είναι η συγκεκριμένη πολιτική που εφαρμόζουν όλες οι αστικές κυβερνήσεις, είναι η πολιτική που προωθεί η Ευρωπαϊκή Ένωση που θέλει:
α) Τη συρρίκνωση του αγροτικού πληθυσμού και της αγροτικής παραγωγής εξυπηρετώντας τα συμφέροντα των πολυεθνικών. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η Ελλάδα από χώρα όπου η αγροτική παραγωγή κάλυπτε τις εγχώριες ανάγκες και έκανε και εξαγωγές έχει καταντήσει να εισάγει μεταλλαγμένα και άλλα αμφίβολης ποιότητας, πανάκριβα αγροτοκτηνοτροφικά προϊόντα.
Αυτό είναι το αποτέλεσμα της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής της Ε.Ε. που στήριζαν και στηρίζουν οι ελληνικές κυβερνήσεις και ο ΣΥΡΙΖΑ στο Ευρωκοινοβούλιο. Η εφαρμογή της νέας ΚΑΠ 2014-2020 έχει στόχο τη συγκέντρωση κεφαλαίου και γης στον αγροτικό τομέα. Συμβαδίζει με τις συμφωνίες του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου για αύξηση των εισαγωγών αγροτικών προϊόντων προς τις κοινοτικές χώρες σε αντάλλαγμα της απρόσκοπτης εξαγωγής κοινοτικών βιομηχανικών εμπορευμάτων.
β) Η πολιτική που βλέπει το νερό ως εμπόρευμα, ως ένα ακόμα πεδίο κερδοφορίας του κεφαλαίου σε βάρος του λαού. Μέσα στο σημερινό πλαίσιο διαχείρισης του νερού, οι δημοτικές και δημόσιες επιχειρήσεις αντικειμενικά θυσιάζουν τις λαϊκές ανάγκες στο βωμό της κερδοφορίας τους. Είναι υποχρεωμένες για να μείνουν κερδοφόρες να μεγιστοποιούν το βαθμό εκμετάλλευσης των εργαζομένων τους, να αυξάνουν τα τιμολόγια λαϊκής κατανάλωσης.
Πριν λίγες μέρες αγρότες και όχι μόνο της ευρύτερης περιοχής των Μυκηνών, κινητοποιήθηκαν για το ζήτημα του νερού. Ο Ανάβαλος παρά τις συνεχείς υποσχέσεις, δεν έχει φτάσει στην περιοχή ενώ και το νερό της ύδρευσης δεν είναι κατάλληλο. Οι τοπικοί παράγοντες του νομού (Βουλευτές, Αντιπεριφερειάρχης, Δήμαρχος Άργους-Μυκηνών και λοιποί τοπικοί παράγοντες) ήταν εκεί και ξενδιάτροπα, για άλλη μια φορά, προσπάθησαν να πείσουν το λαό της περιοχής ότι κάτι άλλο φταίει και όχι η συνολική κεντρική πολιτική διαχείριση στο ζήτημα του νερού, που οι ίδιοι όχι μόνο δεν έρχονται σε ρήξη, αντίθετα, συνειδητά την υποστηρίζουν.
Μίλησαν για λάθη του παρελθόντος που πρέπει να αφήσουμε πίσω. Όμως δεν πρόκειται για λάθη αλλά για συγκεκριμένες επιλογές του κεφαλαίου, δηλαδή της πραγματικής εξουσίας, που πιστά ακολουθεί το πολιτικό προσωπικό του. Φυσικά εξαίρεση δεν μπορεί δεν μπορεί να αποτελεί το πολιτικό προσωπικό του κεφαλαίου στο νομό.
Κάποιοι λαϊκίζοντας στο έπακρο, προσπάθησαν να εμφανιστούν «επαναστάτες» που συγκρούονται με τα μεγάλα συμφέροντα. Είναι αυτοί που εφαρμόζουν τις ανατροπές στα εργασιακά δικαιώματα, που μειώνουν μισθούς, αφήνουν για μήνες απλήρωτους εργαζόμενους, χρησιμοποιούν τις ελαστικές μορφές εργασίας, συμβάσεις ορισμένου χρόνου εργασίας και υπερεκμετάλλευσης των εργαζομένων, που τους ξεζουμίζουν σωματικά και ψυχικά και πατώντας στην ανάγκη τους, προσπαθούν να δημιουργήσουν μια νέα «πελατειακή σχέση». Όσο αφορά την ύδρευση , έχουν προχωρήσει σε υπέρογκες ανατιμήσεις άσχετα αν το νερό που φτάνει στο σπίτι της λαϊκής οικογένειας είναι κατάλληλο ή όχι. Για τέτοια σφοδρή σύγκρουση με τα μεγάλα συμφέροντα μιλάμε.
Στην ίδια κατεύθυνση και ο ΣΥΡΙΖΑ που αποκαλύπτει όλο και περισσότερο τη σοσιαλδημοκρατικοποίηση του. Με διαχειριστική λογική μίλησε για ανικανότητα, ώστε να δημιουργήσει σύγχυση και να αποκρύψει την πραγματική αιτία για την οποία δε λύνεται υπέρ του λαού, το ζήτημα του νερού. Αιτία που δεν είναι άλλη απ’ την καπιταλιστική ανάπτυξη, την ελεύθερη οικονομία που στηρίζει το ιδιωτικό κέρδος, ακόμα και στην πηγή της ζωής, το νερό, σε βάρος του λαού.
Είναι μέγιστη κοροϊδία να μιλάς για εξυπνότερη διαχείριση και φιλολαϊκή λύση, όταν τα κλειδιά της οικονομίας τα έχουν οι μονοπωλιακοί όμιλοι, όταν το γενικό κουμάντο το κάνει το μεγάλο κεφάλαιο.
Όταν αποδέχεσαι την Ε.Ε. δεν μπορεί παρά να εφαρμόζεις και τις κοινοτικές οδηγίες και συνθήκες, που εκτός των άλλων, αφορούν και το νερό(κοινοτική οδηγία «πλαίσιο για το νερό» του 2000, που εναρμονίστηκε η ελληνική νομοθεσία από το 2003, που αντιπαραθέτει τεχνητά την προτεραιότητα της χρήσης του νερού για ύδρευση με τις χρήσεις του νερού σε κλάδους της ενέργειας, δηλαδή κλάδους εξίσου απαραίτητους για την ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών).
Εντός των τειχών του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης και των δεσμευτικών οδηγιών της Ε.Ε. καμιά αστική κυβέρνηση δεν μπορεί να διασφαλίσει φιλολαϊκή διαχείριση του νερού.
Η ουσία είναι μια και μοναδική. Για άλλη μια φορά, όλοι τους, επιχείρησαν να εξαπατήσουν το λαό της ευρύτερης περιοχής των Μυκηνών δίνοντας ψεύτικες υποσχέσεις.
Η κατάσταση βρίσκεται σε οριακό σημείο. Το ζήτημα του Αναβάλου έχει εξαντληθεί από επιστημονικές μελέτες, συζητήσεις, συσκέψεις, προτάσεις υπογραφές κτλ.
Αυτό που μένει είναι να πάρει ο λαός την υπόθεση στα χέρια του. Να δυναμώσει τη Λαϊκή Συμμαχία που προτείνει το ΚΚΕ η οποία θα επιβάλλει ριζοσπαστικές αλλαγές σε επίπεδο εξουσίας και οικονομίας προς όφελος όλου του λαού. Με αγωνιστικές κινητοποιήσεις να διεκδικήσει:
· Με τη λαϊκή παρέμβαση το νερό να διασφαλισθεί ως κοινωνικό αγαθό και όχι εμπόρευμα. Οι ιδιώτες δεν έχουν καμιά θέση.
· Το κράτος να έχει την αποκλειστική ευθύνη και υποχρέωση για την μελέτη, χρηματοδότηση και εκμετάλλευση όλων των αναγκαίων έργων, μικρών και μεγάλων, καθώς και για τη σύσταση φορέα διαχείρισης υδατικών πόρων με γνώμονα τη λαϊκή ευημερία.
· Να εξασφαλισθεί φθηνό, ελεγμένο, ποιοτικό νερό για το λαό της Αργολίδας, με άμεση μείωση των τιμολογίων κατά 30% σε ανέργους, χαμηλόμισθους, χαμηλοσυνταξιούχους.
· Να καταργηθεί το νομοθετικό πλαίσιο εφαρμογής της κοινοτικής οδηγίας για το νερό και της σχετικής επιχειρηματικής δραστηριότητας.
Δεν υπάρχουν πλέον περιθώρια για άλλες αυταπάτες. Μπροστά στην κλιμάκωση της αντιλαϊκής επίθεσης μόνο η οργάνωση της λαϊκής αντεπίθεσης σε γραμμή ρήξης με τα μονοπώλια και την Ε.Ε., μπορεί να ανοίξει το δρόμο για την ικανοποίηση των αναγκών μας.
Φτάνει να πιστέψουμε στη δύναμή μας και να πάρουμε την τύχη μας στα χέρια μας.
Θανάσης Κολιζέρας, μέλος της Επιτροπής Περιοχής Πελοποννήσου και γραμματέας της Τ.Ε Αργολίδας του ΚΚΕ.
Το νερό χάρισμα της φύσης , κοινωνικό αγαθό, έχει τεράστια σημασία για την ποιότητα της ζωής και την πρόοδο του ανθρώπου. Το πρόβλημα με το νερό στην Αργολίδα είναι σε όλους γνωστό και συνεχώς οξύνεται με οδυνηρές και απρόβλεπτες συνέπειες για τους αγρότες αλλά και συνολικά για όλους τους κατοίκους του νομού.
Το έργο του Αναβάλου που θα μπορούσε να ξεδιψάσει όλη την Πελοπόννησο, έχει παραμείνει ημιτελές αν και έχουν περάσει 40 χρόνια. Το φράγμα που εξασφαλίζει το νερό και οι αντλίες που το προωθούν (σε όσα μέρη έχει φτάσει ο Ανάβαλος) έχουν εγκαταλειφθεί στην τύχη τους. Οι γεωτρήσεις που αναγκάζονται να χρησιμοποιούν οι αγρότες δεν μπορούν να καλύψουν τις ανάγκες και δημιουργούν ταυτόχρονα τα γνωστά προβλήματα στον υδροφόρο ορίζοντα.
Σημαντικά είναι τα προβλήματα και στον τομέα της ύδρευσης. Πολλά Δημοτικά Διαμερίσματα δεν διαθέτουν κατάλληλο νερό για ύδρευση και οι κάτοικοι υποχρεώνονται να πληρώνουν μεγάλα ποσά για το δηλητήριο που τρέχει στις βρύσες των σπιτιών.
Γιατί όμως δεν λύνεται το πρόβλημα της ύδρευσης και της άρδευσης τη στιγμή που η Αργολίδα έχει επαρκή και ποιοτικά αποθέματα νερού; Η αιτία είναι η συγκεκριμένη πολιτική που εφαρμόζουν όλες οι αστικές κυβερνήσεις, είναι η πολιτική που προωθεί η Ευρωπαϊκή Ένωση που θέλει:
α) Τη συρρίκνωση του αγροτικού πληθυσμού και της αγροτικής παραγωγής εξυπηρετώντας τα συμφέροντα των πολυεθνικών. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η Ελλάδα από χώρα όπου η αγροτική παραγωγή κάλυπτε τις εγχώριες ανάγκες και έκανε και εξαγωγές έχει καταντήσει να εισάγει μεταλλαγμένα και άλλα αμφίβολης ποιότητας, πανάκριβα αγροτοκτηνοτροφικά προϊόντα.
Αυτό είναι το αποτέλεσμα της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής της Ε.Ε. που στήριζαν και στηρίζουν οι ελληνικές κυβερνήσεις και ο ΣΥΡΙΖΑ στο Ευρωκοινοβούλιο. Η εφαρμογή της νέας ΚΑΠ 2014-2020 έχει στόχο τη συγκέντρωση κεφαλαίου και γης στον αγροτικό τομέα. Συμβαδίζει με τις συμφωνίες του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου για αύξηση των εισαγωγών αγροτικών προϊόντων προς τις κοινοτικές χώρες σε αντάλλαγμα της απρόσκοπτης εξαγωγής κοινοτικών βιομηχανικών εμπορευμάτων.
β) Η πολιτική που βλέπει το νερό ως εμπόρευμα, ως ένα ακόμα πεδίο κερδοφορίας του κεφαλαίου σε βάρος του λαού. Μέσα στο σημερινό πλαίσιο διαχείρισης του νερού, οι δημοτικές και δημόσιες επιχειρήσεις αντικειμενικά θυσιάζουν τις λαϊκές ανάγκες στο βωμό της κερδοφορίας τους. Είναι υποχρεωμένες για να μείνουν κερδοφόρες να μεγιστοποιούν το βαθμό εκμετάλλευσης των εργαζομένων τους, να αυξάνουν τα τιμολόγια λαϊκής κατανάλωσης.
Πριν λίγες μέρες αγρότες και όχι μόνο της ευρύτερης περιοχής των Μυκηνών, κινητοποιήθηκαν για το ζήτημα του νερού. Ο Ανάβαλος παρά τις συνεχείς υποσχέσεις, δεν έχει φτάσει στην περιοχή ενώ και το νερό της ύδρευσης δεν είναι κατάλληλο. Οι τοπικοί παράγοντες του νομού (Βουλευτές, Αντιπεριφερειάρχης, Δήμαρχος Άργους-Μυκηνών και λοιποί τοπικοί παράγοντες) ήταν εκεί και ξενδιάτροπα, για άλλη μια φορά, προσπάθησαν να πείσουν το λαό της περιοχής ότι κάτι άλλο φταίει και όχι η συνολική κεντρική πολιτική διαχείριση στο ζήτημα του νερού, που οι ίδιοι όχι μόνο δεν έρχονται σε ρήξη, αντίθετα, συνειδητά την υποστηρίζουν.
Μίλησαν για λάθη του παρελθόντος που πρέπει να αφήσουμε πίσω. Όμως δεν πρόκειται για λάθη αλλά για συγκεκριμένες επιλογές του κεφαλαίου, δηλαδή της πραγματικής εξουσίας, που πιστά ακολουθεί το πολιτικό προσωπικό του. Φυσικά εξαίρεση δεν μπορεί δεν μπορεί να αποτελεί το πολιτικό προσωπικό του κεφαλαίου στο νομό.
Κάποιοι λαϊκίζοντας στο έπακρο, προσπάθησαν να εμφανιστούν «επαναστάτες» που συγκρούονται με τα μεγάλα συμφέροντα. Είναι αυτοί που εφαρμόζουν τις ανατροπές στα εργασιακά δικαιώματα, που μειώνουν μισθούς, αφήνουν για μήνες απλήρωτους εργαζόμενους, χρησιμοποιούν τις ελαστικές μορφές εργασίας, συμβάσεις ορισμένου χρόνου εργασίας και υπερεκμετάλλευσης των εργαζομένων, που τους ξεζουμίζουν σωματικά και ψυχικά και πατώντας στην ανάγκη τους, προσπαθούν να δημιουργήσουν μια νέα «πελατειακή σχέση». Όσο αφορά την ύδρευση , έχουν προχωρήσει σε υπέρογκες ανατιμήσεις άσχετα αν το νερό που φτάνει στο σπίτι της λαϊκής οικογένειας είναι κατάλληλο ή όχι. Για τέτοια σφοδρή σύγκρουση με τα μεγάλα συμφέροντα μιλάμε.
Στην ίδια κατεύθυνση και ο ΣΥΡΙΖΑ που αποκαλύπτει όλο και περισσότερο τη σοσιαλδημοκρατικοποίηση του. Με διαχειριστική λογική μίλησε για ανικανότητα, ώστε να δημιουργήσει σύγχυση και να αποκρύψει την πραγματική αιτία για την οποία δε λύνεται υπέρ του λαού, το ζήτημα του νερού. Αιτία που δεν είναι άλλη απ’ την καπιταλιστική ανάπτυξη, την ελεύθερη οικονομία που στηρίζει το ιδιωτικό κέρδος, ακόμα και στην πηγή της ζωής, το νερό, σε βάρος του λαού.
Είναι μέγιστη κοροϊδία να μιλάς για εξυπνότερη διαχείριση και φιλολαϊκή λύση, όταν τα κλειδιά της οικονομίας τα έχουν οι μονοπωλιακοί όμιλοι, όταν το γενικό κουμάντο το κάνει το μεγάλο κεφάλαιο.
Όταν αποδέχεσαι την Ε.Ε. δεν μπορεί παρά να εφαρμόζεις και τις κοινοτικές οδηγίες και συνθήκες, που εκτός των άλλων, αφορούν και το νερό(κοινοτική οδηγία «πλαίσιο για το νερό» του 2000, που εναρμονίστηκε η ελληνική νομοθεσία από το 2003, που αντιπαραθέτει τεχνητά την προτεραιότητα της χρήσης του νερού για ύδρευση με τις χρήσεις του νερού σε κλάδους της ενέργειας, δηλαδή κλάδους εξίσου απαραίτητους για την ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών).
Εντός των τειχών του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης και των δεσμευτικών οδηγιών της Ε.Ε. καμιά αστική κυβέρνηση δεν μπορεί να διασφαλίσει φιλολαϊκή διαχείριση του νερού.
Η ουσία είναι μια και μοναδική. Για άλλη μια φορά, όλοι τους, επιχείρησαν να εξαπατήσουν το λαό της ευρύτερης περιοχής των Μυκηνών δίνοντας ψεύτικες υποσχέσεις.
Η κατάσταση βρίσκεται σε οριακό σημείο. Το ζήτημα του Αναβάλου έχει εξαντληθεί από επιστημονικές μελέτες, συζητήσεις, συσκέψεις, προτάσεις υπογραφές κτλ.
Αυτό που μένει είναι να πάρει ο λαός την υπόθεση στα χέρια του. Να δυναμώσει τη Λαϊκή Συμμαχία που προτείνει το ΚΚΕ η οποία θα επιβάλλει ριζοσπαστικές αλλαγές σε επίπεδο εξουσίας και οικονομίας προς όφελος όλου του λαού. Με αγωνιστικές κινητοποιήσεις να διεκδικήσει:
· Με τη λαϊκή παρέμβαση το νερό να διασφαλισθεί ως κοινωνικό αγαθό και όχι εμπόρευμα. Οι ιδιώτες δεν έχουν καμιά θέση.
· Το κράτος να έχει την αποκλειστική ευθύνη και υποχρέωση για την μελέτη, χρηματοδότηση και εκμετάλλευση όλων των αναγκαίων έργων, μικρών και μεγάλων, καθώς και για τη σύσταση φορέα διαχείρισης υδατικών πόρων με γνώμονα τη λαϊκή ευημερία.
· Να εξασφαλισθεί φθηνό, ελεγμένο, ποιοτικό νερό για το λαό της Αργολίδας, με άμεση μείωση των τιμολογίων κατά 30% σε ανέργους, χαμηλόμισθους, χαμηλοσυνταξιούχους.
· Να καταργηθεί το νομοθετικό πλαίσιο εφαρμογής της κοινοτικής οδηγίας για το νερό και της σχετικής επιχειρηματικής δραστηριότητας.
Δεν υπάρχουν πλέον περιθώρια για άλλες αυταπάτες. Μπροστά στην κλιμάκωση της αντιλαϊκής επίθεσης μόνο η οργάνωση της λαϊκής αντεπίθεσης σε γραμμή ρήξης με τα μονοπώλια και την Ε.Ε., μπορεί να ανοίξει το δρόμο για την ικανοποίηση των αναγκών μας.
Φτάνει να πιστέψουμε στη δύναμή μας και να πάρουμε την τύχη μας στα χέρια μας.
Θανάσης Κολιζέρας, μέλος της Επιτροπής Περιοχής Πελοποννήσου και γραμματέας της Τ.Ε Αργολίδας του ΚΚΕ.
