ΔΗΜΗΤΡΗ ΣΚΟΥΦΗ
Πριν από ελάχιστες ημέρες πληροφορήθηκα και εγώ, όπως ίσως και πολλοί από εσάς πως οι λάτρεις των αριθμών ανακάλυψαν ότι για πρώτη φορά μετά από μια 25ετίαπου μεσολάβησε από το 1987, η αριθμητική απεικόνιση του τρέχοντος έτους 2013 δεν έχει δύο ίδια ψηφία.
Η διαπίστωση αυτήείναι -ελείψει οτιδήποτε άλλου- η μόνη διακριτή σύμπτωση-σημάδι που προσφέρεται να μαςκρατήσει όλους (προληπτικούς και μη)- λόγω συγκυρίας- σε αναμονή και τις 365 ημέρες του χρόνου, για καλύτερες ειδήσεις. Τίποτα άλλο…. ΚΑΛΥΤΕΡΟ είναι αλήθεια πως μάλλον δεν έχουμε να περιμένουμε.
Και αυτό γιατί έναςΘεός ξέρει πώς φτάσαμεστο τέρμα του 2012 μέσα από δύο εκλογικές αναμετρήσεις και αλλεπάλληλα μπαράζ σκληρών οριζόντιων μέτρων.
Στην ίδια περίπου με εμάς κατάσταση Πορτογαλία, Ιρλανδία και τελευταία και η Κύπρος.
Στον προθάλαμο ενός παραπλήσιου με το δικό μας «Μνημόνιο» βρίσκεται ακόμη και η πριν από λίγο πολύ αυστηρή με την Ελλάδα, Σλοβενία.
Ιταλία και Ισπανία –η τρίτη και η τέταρτη αντίστοιχα οικονομία της ευρωζώνης- αν και πληρώνουν βαρύτατο κοινωνικό τίμημα προκειμένου να μην υπαχθούν σε «άμεση εποπτεία» απέχουν ελάχιστα από αυτό το ενδεχόμενο.
Η Γαλλία μόλις και ισορροπεί στο χείλος του γκρεμού, με συνεχή μέτρα λιτότητας προκειμένου να διατηρήσει το τριπλό Α της αξιολόγησής της και ένα επιτόκιο δανεισμού κάτω από 3%.
Οι πολλαπλές ανησυχίες που προκάλεσε πολύ πρόσφατα σε Βρυξέλλες και Φρανκφούρτη η διαπίστωση ότι το δημόσιο χρέος της Φινλανδίας «ξέφυγε» στο 55% του ΑΕΠ με προοπτική να φτάσει το 60% σε μια 4ετία(σ.σ. η χώρα μας υπολογίζει να έχει συμμαζέψει περί το 124% το 2020 το δικό της χρέος) είναι ένα αρκετά ενδεικτικό γεγονός της στενής και αυστηρής παρακολούθησης που θα τύχει το Δημοσιονομικό Σύμφωνο που τέθηκε σε ισχύ την 1-1-2013 από τη Ευρωζώνη(ισοσκελισμένοι προϋπ/σμοί, αυτόματοι διορθωτικοί μηχανισμοί περικοπών στις δαπάνες, στις αυξήσεις των φόρων κλπ όταν οι στόχοι δεν επιτυγχάνονται κλπ) στο πλαίσιο αντιμετώπισης της κρίσης.
Στο εσωτερικό της χώρας μας αυτό που συνηθίσαμε να ονομάζουμε πολιτικό-οικονομικό-διοικητικό-κοινωνικό σύστημα ή σύστημα μιας οικονομικής ολιγαρχίας καλάδομημένων συμφερόντων,εξακολουθεί –παρά τις αλλεπάλληλες δηλώσεις και παραστάσειςπερί του αντιθέτου-να βρίσκεται πολύ πίσω στο σκορ με την λήξη του 4ου γύρου και την έναρξη του 5ου- στον αγώνα της αναμέτρησήςτουμε την κρίση.
Ένα σύστημα με έντονα όπως αποδεικνύεται στοιχεία διαφθοράς-διαπλοκής και αλληλεξάρτησης (ιδίως μεταξύ της πολιτικής και επιχειρηματικής ζωής του τόπου) το οποίο μάλλον δεν ενδιαφέρεται να δημιουργήσει ΝΕΕΣ ΣΤΕΡΕΕΣ ΠΡΟΟΠΤΙΚΕΣ για τη χώρα παρά μόνο να συντηρήσει και να περισώσει όσα πιο πολλά μπορεί από το παρελθόν του.
Επιβεβαιώνεται αυτό μέρα με τη μέρα και ας στήνονται σκάνδαλα και ας δημιουργείται ντόρος για εντελώς ασήμαντες εξελίξεις και γεγονότα προκειμένου να κρυφτούνάλλα μεγαλύτερα “σκάνδαλα’’ όπωςη έκταση και η ένταση τηςπραγματικήςδιαπλοκής, η απροθυμία -αν όχι και η άρνηση- προώθησης των απαραιτήτων διαρθρωτικών αλλαγών και βέβαια η ανεπάρκειακαι η αναποτελεσματικότητα –αν όχι όλων τουλάχιστον κάποιων- από τους έχοντεςτην ευθύνηδιακυβέρνησης της χώρας και όχι μόνο.
Δεν έχειγίνει ακόμη αντιληπτό ΑΠΟ ΟΛΟΥΣ ότι η κάθαρση πρέπει να είναι κάθαρση,ούτε και ότι το αίτημα και για «πολιτικές θυσίες»- μετά τις αβάσταχτες οικονομικές θυσίεςσε βάρος και πάλι των συνήθων υπόπτων- είναι μια γενικότερη, μιαΚΑΘΟΛΙΚΗ απαίτηση.
Αν κάποτε στην πολιτική, μια εβδομάδα ήταν πολύς χρόνος , με το πόδι μας ήδη στο 2013-τον πέμπτο συνεχή χρόνο ύφεσης στην οικονομία της χώρας-ακόμα και μια μέρα είναιιδαίτερα πολύς χρόνος.
Τα όσα έζησε η χώρα μέσα στο 2012, (διπλή. εκλογική αναμέτρηση, διαγραφές, αποχωρήσεις, συγκυβέρνηση τριών κομμάτων, εκτοξεύσεις και καταβαραθρώσεις ποσοστών κλπ κλπ.) καλύπτουν εξελίξεις μεγαλύτερες της μιας δεκαετίας του πρόσφατου παρελθόντος της.
Η ρευστότητα του πολιτικού σκηνικού που πρόεκυψε από τηνπαρ΄ ολίγον ουσιαστική χρεοκοπία της χώρας και από τη διάλυση της κοινωνικής συνοχής έχει συμπυκνώσει τον πολιτικό χρόνο σε τέτοιο βαθμό που η εικόνα αυτού που συνήθως αποκαλούμε παρόν,σήμερα, παρούσες συνθήκες ,σε πολύ λίγο θα είναι μη αναγνωρίσιμη από πολλούς.
Πόσες επαναλήψεις άραγε θα χρειαστούν προκειμένου να καταστεί σαφές ότι η χώρα θα προσελκύσει ζωτικού χαρακτήρα παραγωγικές επενδύσεις μόνο εάν έχει μειώσει τα ελλείμματά της, αν έχει σταθεροποιήσει τη θέση της στην ευρωζώνη, αν έχει σταθερό φορολογικό σύστημα, αν έχει λειτουργική και αποτελεσματική δικαιοσύνη, εάν οι πολίτες νιώθουν ασφάλεια, αν η διοίκησή της διευκολύνει τον πολίτη, αν το εργατικό δυναμικό της είναι καλά εκπαιδευμένο στις σύγχρονες απαιτήσεις της παραγωγής (σε νέους αλλά και σε παραδοσιακούς κλάδους), αν οι αγορές είναι ανοιχτές και αν προστατεύεται αποτελεσματικά η ανταγωνιστικότητα.
Αμφιβάλλει κανείς για το πόσο ανησυχητικό είναι το γεγονός ότι πολιορκητικός κριός για την ταχύτερη δυνατή αποκατάσταση της δημοσιονομικής μας τάξης, που δεν είναι τίποτε άλλο από την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής και της φοροαποφυγής (μη εξαιρουμένης και της εισφοροδιαφυγής) εξαντλείται, όπως και στο παρελθόν,-πρόσφατο και απώτερο- σε επικοινωνιακά κόλπα.
Η έλλειψη βούλησης αντιμετώπισης της φοροδιαφυγής και της φοροαποφυγήςόχι μόνο παρατείνει χρονικά τις οικονομικές συνέπειεςτης κρίσηςαλλά καικαταργεί τη βασικότερη λειτουργία κάθε δίκαιου φορολογικού συστήματοςπου αποσκοπεί στην ορθότερηαναδιανομή του παραγόμενου σε μια χώρα πλούτου.
Ποιος δεν αντιλαμβάνεται ότι είναι τουλάχιστον ανησυχητική- αν όχι και ύποπτη- η απροθυμία αξιοποίησης από τις Εθνικές μας Αρχέςστοιχείων πουέχουν ήδη συγκεντρώσει-όπως λέγεται και γράφεται- διεθνείς διωκτικές αρχές σχετικά με το ξέπλυμα… χρήματος εκ μέρουςεπιχειρηματιών, πολιτικών, ελεύθερων επαγγελματιών κλπ μέσα από κανάλια μεγάλων ξένων τραπεζών και θυγατρικών τους.
Ποιον εχέφρονα πολίτη αυτής της χώρας δεν προβληματίζουν οι οριακές ήδη αντοχές των κατά κανόνα υποζυγίων του φορολογικού μας συστήματοςαπό την αφαίμαξη ζωτικής για αυτούς σημασίας προσόδων,όταν την ίδια στιγμή οι καθ’ ύλην αρμόδιες ελληνικές αρχές προσεγγίζουνμε καθυστέρηση μεγαλύτερη της διετίας, με λάθος τρόπο αλλά και με χωρίς κανένα ιδιαίτερο ζήλο και ενδιαφέρον,τη γνωστή σε όλους μαςλίστα Λαγκάρντ(εστιάζοντας κατά βάση στα 3 ονόματα που αφαιρέθηκαν από αυτή και καθόλουστα υπόλοιπα 2059);Αμφιβάλεικανείς ότι τέτοιου είδους προσεγγίσεις και σε άλλες λίστες που βρίσκονταν στη διάθεση των αρχών αυτών θα οδηγήσουν σεμηδενικό δημοσιονομικό όφελος για τη χώρα;
Πέραν τούτων με ποιο σκεπτικό δεν εκδηλώνεται κανένα ενδιαφέρον αρμοδίως για μια σειρά από άλλα στοιχεία-«φωτιά», που όπως γράφεται στον τύπο έχουν στη διάθεσή τους αμερικανικές και βρετανικές αρχέςγια μυστικές και ύποπτες μετακινήσεις κεφαλαίων, για ξέπλυμα ή απόκρυψη αφορολόγητου χρήματος ή και χρήματος προερχόμενου από παράνομες δραστηριότητες- εντός μάλιστατων ορίων της χώρας μας-;
Ολοκληρώνοντας δεν μπορώ παρά σημειώσω με ικανοποίηση ειδήσεις όπως αυτές που λένε ότι τα χρέη των κρατών είναι στην ουσία μια μεγάλη χρηματοοικονομική «φούσκα» που οφείλεται στην έντονη οικονομική αλληλεξάρτησή τους εξαιτίας της παγκοσμιοποίησης, ότι τα ολιγοπώλια-Εθνικά-Ευρωπαϊκά-Διεθνή κλπ-έχουν καταργήσει στην πράξη κατά περίπτωση την «ελεύθερη αγορά….»καιότι βρίσκεταιήδη σε εξέλιξη ηαναζήτηση μιας νέας διεθνούς (οικονομικής και όχι μόνο ) τάξης πραγμάτων, ας ελπίσουμε σε μια πιο ανθρωποκεντρική βάση.
Κλείνοντας στέλνω τις θερμότερες ευχές μου για τη νέα χρονιά. Εύχομαι σε όλους τους Έλληνες- και τους Αργολιδείς ιδιαίτερα -το 2013 να φέρει υγεία, ειρήνη και ΚΑΛΕΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΣΚΟΥΦΗΣ
Επίτιμος Γενικός Διευθυντής Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους
τέως Δήμαρχος Λυρκείας Αργολίδος
Δημοτικός Σύμβουλος Δήμου Άργους-Μυκηνών
(Δημοτική Ενότητα Λυρκείας)
