Όποιος έχει εμπειρία του Κιβέρι basketball δεν εντυπωσιάζεται από το γεγονός ότι διαρκεί περίπου 7 εβδομάδες, με αμείωτη συμμετοχή και ενδιαφέρον, συγκεντρώνοντας περίπου 220 αθλούμενους ηλικίας 3-22 ετών. Φυσικά, το Κιβέρι δεν διαθέτει τόσα παιδιά. Οι συμμετέχοντες προέρχονται από όλα τα γειτονικά χωριά και από τους τακτικούς παραθεριστές, τόσο από την Ελλάδα όσο και από το εξωτερικό. Καθημερινά το γήπεδο κατακλύζεται από παιδιά και γονείς που συμμετέχουν με αμείωτο ενδιαφέρον στην προσπάθεια. Είναι πολύ σημαντικό ότι οι γονείς είναι κοντά στα παιδιά τους, όχι μόνο ηθικά αλλά και με τη φυσική τους παρουσία. Διοργανώνονται μάλιστα αγώνες παιδιών – γονέων και παράλληλο τουρνουά γονέων.
Το κλίμα που επικρατεί στο χώρο του γηπέδου και γύρω απ’ αυτόν είναι μοναδικό, τέτοιο που αρμόζει στην αμόλυντη έννοια του αθλητισμού και όχι στην παραφθαρμένη που τείνουμε να συνηθίσουμε στην εποχή μας. Ευγένεια, ήθος, παρεΐστικο κλίμα είναι αδιαπραγμάτευτα. Τα παιδιά γνωρίζονται μεταξύ τους με αφορμή το μπάσκετ, παίζουν, γελούν, συμβιώνουν και γίνονται παρέες που τις συναντάς και εκτός του γηπέδου: στο μπάνιο, στη βόλτα, σε σπίτια. Όσες φορές δοκίμασε κάποιος, κυρίως γονέας, να μεταφέρει διάθεση φιλοπρωτισμού και χυδαιότητας αποδοκιμάστηκε και απομακρύνθηκε.
Στους αγώνες το πρωτείο ανήκει στην προσπάθεια, το κέφι, τη συμπαράσταση και την αλληλεγγύη. Τα μεγαλύτερα παιδιά μαθαίνουν να ενισχύουν και να βοηθούν τα μικρότερα, όλοι επευφημούν τις επιτυχίες και ενισχύουν κάθε προσπάθεια. Η ζωτικότητα ξεχυλίζει και δεν εμφανίζεται καμιά διάθεση τεμπελιάς ή παγαποντιάς.
Η μοναδική αυτή επιτυχία πιστώνεται καθ’ ολοκληρία και αποκλειστικότητα στον εμπνευστή και διοργανωτή αυτής της εκδήλωσης, τον Γιάννη Καρκαλάτο. Ο Γιάννης κατάφερε να μεταφέρει με μοναδικό τρόπο στην Ελλάδα ένα πολύ επιτυχημένο μοντέλο που συνηθίζεται στις ΗΠΑ και τον Καναδά, από τον οποίο εξάλλου προέρχεται. Εκεί τον αθλητισμό δεν τον διεκπεραιώνουν κατ’ ανάγκη αθλητικά σωματεία, αλλά οι τοπικές κοινότητες με τους δικούς τους ανθρώπους. Γιατί ο πρώτιστος στόχος είναι, πέραν της σωματικής άσκησης, να αποκτήσουν τα παιδιά αίσθηση του ότι ανήκουν σε μια κοινότητα, γεγονός που συνεπάγεται για αυτά ηθικές και κοινωνικές αρετές. Αρετές που τους συνοδεύουν μια ζωή και αποτελούν το εχέγγυο της επιτυχίας τους. Γιατί γνώσεις σήμερα έχουν σχεδόν όλα τα παιδιά. Εκείνο που διακρίνει τους επιτυχημένους από τους μέτριους είναι η αγωγή, για την οποία ο Γιάννης Καρκαλάτος προσπαθεί περισσότερο και από επαγγελματία παιδαγωγό. Ο Γιάννης είχε την ευτυχία να μεγαλώσει στο περιβάλλον της ελληνικής ομογένειας, εκεί που οι παραδοσιακές ελληνικές αξίες επιβιώνουν λαμπερές, ως ένδειξη ταυτότητας και τιμής προς την πατρίδα, αλλά και ως μέσο επιβίωσης σ’ ένα άξενο περιβάλλον. Αυτές τις αξίες μεταφέρει με τα λόγια και τον τρόπο του στα παιδιά, ενώ η ελλαδική κοινωνία τις έχει ξεθωριάσει και λοιδορήσει. Η εμπειρία του Κιβέρι basketball δίνει στα παιδιά φτερά για να γίνουν κάτι καλύτερο και φέρνει τους γονείς εγγύτερα στην Ελλάδα που είχαμε και χάσαμε.
Παρότι δυσκολίες υπήρξαν και θα υπάρξουν, όπως πάντα στην Ελλάδα από εσωτερικούς εχθρούς, τα παιδιά, οι συνεργάτες και φίλοι του Γιάννη Καρκαλάτου, χρόνο με το χρόνο ισχυροποιούν τους δεσμούς μεταξύ τους και θεσμοποιούν το τουρνουά. Το Κιβέρι basketball προόρισται να αντέξει και θα αντέξει. Δεν ζήτησε ποτέ και τίποτα από κάποιον επίσημο φορέα και μακάρι να μην ζητήσει, γιατί όποιος ενισχύσει θα προσπαθήσει να εκμεταλλευτεί κάτι αγνό. Ας δοθεί τουλάχιστον ένα μπράβο στο Γιάννη και τα παιδιά γι’ αυτό που έχουν καταφέρει.
