Το Λύκειο παραμένει στενά συνδεδεμένο με την πρόσβαση στα πανεπιστήμια και τις αντιδραστικές αλλαγές που έχουν ήδη δρομολογηθεί σε αυτά (κύκλοι σπουδών, πιστωτικές μονάδες, κ.ά.). Ο συνυπολογισμός του βαθμού από την Α’ τάξη και οι προαγωγικές εξετάσεις σε όλες τις τάξεις από δεξαμενή θεμάτων θα κρατήσουν ισχυρή την παραπαιδεία των φροντιστηρίων και την οικονομική αιμορραγία των λαϊκών οικογενειών. Μέσω του Εθνικού Οργανισμού Εξετάσεων που προσδιορίζει θεματολογικά την ύλη, αλλά και του ρόλου των ΑΕΙ που προσδιορίζουν συντελεστή βαρύτητας σε ένα μάθημα, ανοίγει ο δρόμος για τη διαφοροποίηση του Λυκείου, την κατάργηση του ενιαίου σχολικού βιβλίου.
Διατηρείται ο αναχρονιστικός διαχωρισμός μεταξύ Γενικού-Επαγγελματικού Λυκείου. Με το ΕΠΑΛ κλείνει η όποια δυνατότητα γενικής μόρφωσης που είναι και βάση για κάθε μελλοντική επαγγελματική επιλογή. Το ΕΠΑΛ δεν δίνει καμία διέξοδο στη λαϊκή ανάγκη για αναβάθμιση της επαγγελματικής εκπαίδευσης. Η εισαγωγή θεμάτων πανελλαδικού χαρακτήρα από τράπεζα θεμάτων σε όλες τις τάξεις, επιδιώκει να στρέψει μαζικά τα παιδιά - και μέσω αυτού του δρόμου - στις σχολές κατάρτισης, που είναι ο κατεξοχήν χώρος μαθητείας στην εκμετάλλευση.
Η μη τυπική εκπαίδευση με τις μεταγυμνασιακές σχολές κατάρτισης (ΣΕΚ), τα ΙΕΚ, τα Κέντρα δια βίου μάθησης, συγκροτείται ως ο κατεξοχήν χώρος παρέμβασης των επιχειρήσεων, μαζική δεξαμενή φθηνών και ευέλικτων εργαζόμενων που μέσω της πιστοποίησης των επιχειρήσεων θα βολοδέρνει δια βίου ανάμεσα στην υποαπασχόληση και την ανεργία.
Η επέκταση της μαθητείας στο ΕΠΑΛ και τις σχολές κατάρτισης δεν είναι ούτε επαγγελματική εκπαίδευση ούτε δρόμος καταπολέμησης της τεράστιας ανεργίας των νέων. Ικανοποιεί μόνο τις ανάγκες των επιχειρήσεων για ακόμα πιο φθηνή εργατική δύναμη.
Τ.Ε. ΑΡΓΟΛΙΔΑΣ του ΚΚΕ
