Η ανθρωπότητα ζει μια Ιστορική περίοδο. Ακολουθώντας την ροή των πραγμάτων, όπως αυτή προγραμματίζεται, οργανώνεται - μεθοδεύεται και υλοποιείται από τους πίσω από την σκηνή οιακοστρόφους της παγκόσμιας ιστορίας, οδεύει προς μίαν εντελώς πρωτόγνωρη εποχή, την χειροτέρα όλων που γνώρισε ιστορικά η ανθρωπότητα.
Ο καπιταλισμός, ο σοσιαλισμός και ο κομμουνισμός τα κατ’ εξοχήν προβληθέντα και επικρατήσαντα οικονομικά συστήματα διακυβερνήσεως (ο εθνικοσοσιαλισμός – Ναζισμός και ο φασισμός ήσαν βραχύβια) τον περασμένο αιώνα, υποχωρούν.
Ο μεν κομμουνισμός παρεδόθη άνευ όρων στο τέλος του παρελθόντος αιώνος (σήμερα υπάρχει με την μορφή του απολιθώματος στην Βόρεια Κορέα, ασφαλώς ούτε η Κίνα ούτε η Κούβα εφαρμόζουν σήμερα τον κλασικό κομμουνισμό) ο δε καπιταλισμός αφού πέρασε από τον Νεοφιλελευθερισμό της δεκαετίας του 1980 (Ρήγκαν – Θάτσερ), μετά το 2008, με αιχμή του δόρατος τον Γκρίηνσπαν, υποχωρεί και αφήνει την θέση του σε μία νέα μορφή οικονομικής διακυβερνήσεως τον Τραπεζικό Νεοκομμουνισμό.
Η δεκαετία του 1980 απετέλεσε σταθμόν στην παγκόσμια ιστορία. Εις την ανατολή επεβλήθη η Περεστρόικα δια τον αφανισμόν του κομμουνισμού, εις δε την δύση ο Νεοφιλελευθερισμός δια να αποτελέσει την μεταβατική περίοδο προς το σήμερα.
Η δεκαετία του 1980 ετοίμασε το έδαφος δια τον Τραπεζικό Νεοκομμουνισμό.
Ως Τραπςζικό Νεοκομμουνισμό ορίζουμε το οικονομικό σύστημα διακυβερνήσεως το οποίον αφαιρεί από τους παραγωγούς του τον παραγόμενο πλούτο και τον στέλνει στους κατάλληλα επιλεγμένους τραπεζίτες με σκοπό την πτώχευση του συνόλου των ανθρώπων και τον πλουτισμό ελαχίστων (ολίγων τραπεζιτών και τους πέριξ αυτών), και την μέσω της πτωχεύσεως και των εξ αυτής απορρεόντων δεινών (πείνα, αρρώστια, απώλεια εμπιστοσύνης, αποδιοργάνωση της ικανότητος σκέψεως κ.λπ.) παράδοσή – υποδούλωσή των άνευ όρων στους νέους κατακτητές. Εφ’ όσον επιπροσθέτως οι οιακοστρόφοι χρειασθούν, και άλλα μέσα προς επίτευξη του στόχου των παραδόσεως εις αυτούς του σύγχρονου ανθρώπου, π.χ. εμφυλίους, θα τους επιβάλουν.
Ούτω, μέσω του Τραπεζικού Νεοκομμουνισμού η ισχύς των πολιτικών εξασθενεί και περιέρχεται εις τας χείρας των ολίγων τραπεζιτών οι οποίοι χρησιμοποιούν τους πολιτικούς ως υποχείριά των προς επίτευξιν των στόχων των. Την αρπαγήν του παραγόμενου πλούτου ως προανεφέρθη με συνέπειαν την εξαθλίωση των πολιτών. Η ευθύνη ανήκει εξ ολοκλήρου στους πολιτικούς. Αυτοί εκλέγονται δια να εργασθούν δια την προάσπιση της τιμής, της αξιοπρεπείας και των συμφερόντων των πολιτών και όχι οι τραπεζίτες.
Αυτήν την ευθύνη οι πολιτικοί δυστυχώς δεν την υιοθετούν εις την πράξη. Ουδεμίαν εξουσίαν έδωσαν οι πολίτες στους τραπεζίτες. Το διατί οι πολιτικοί μεταφέρουν την από τους πολίτες κτηθείσαν ισχύν στους ολίγους τραπεζίτες, αποποιούμενοι στην πραγματικότητα του ρόλου των ως ηγετών, είναι μάλλον ορατό δια γυμνού οφθαλμού. Η έλλειψη του απαιτουμένου βαθμού ηθικής αντιστάσεως έναντι των τραπεζιτών σε συνδυασμό με την έλλειψη της απαραιτήτου οξυδερκείας προς πρόβλεψη των συνεπειών των πράξεών των και ταυτόχρονα η στέρηση από τον χαρακτήρα τους της γενναιότητος η οποία απαιτείται σήμερον από τους ηγέτας είναι οι λόγοι διαχωρισμού της κοινωνίας των πολιτών από αυτήν των πολιτικών.
Εάν ο άνθρωπος δεν εγερθεί από τον λήθαργο της σκέψεως εις τον οποίον οι μαέστροι του Τραπεζικού Νεοκομμουνισμού τον έχουν εγκαταστήσει, τότε, μαζύ με τον θάνατον του Λόγου (της ικανότητας παραγωγής επαληθευομένων σκέψεων) θα επέλθει και ο θάνατος της υλιστικής συνιστώσης του, με άλλα λόγια το ολοκαύτωμά του θα είναι συνολικό και οριστικό. Στο ΠΑΝΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑ οδηγεί τον σύγχρονο άνθρωπο ο Τραπεζικός Νεοκομμουνισμός, το νέο σύστημα της παγκόσμιας οικονομικής διακυβερνήσεως.
Ιδού πεδίον δόξης λαμπρό δια τον σύγχρονον άνθρωπον. Και επειδή η ιστορία δεν γράφεται από τον όχλο αλλά από μεμονωμένα άτομα τα οποία ελκύουν τις μάζες, αναζητούνται οι σύγχρονοι ηγέτες της ανθρωπότητος, ώστε να προληφθεί ο προετοιμαζόμενος από τους μυστικούς οιακοστρόφους του Τραπεζικού Νεοκομμουνισμού Σωτήρ, οι οποίοι οιακοστρόφοι δεν είναι πλέον και τόσον αόρατοι δια τους νουν έχοντες.
Προϋπόθεση δια την εύρεση των νέων αναζητουμένων ηγετών είναι, όλοι εμείς οι άλλοι, οι ταπεινοί, να ασκούμε την δια του Λόγου κριτική μας σκέψη ώστε να αντιληφθούμε την επιστημονικώς από τρίτους δομηθείσαν οδόν της αυτοκαταστροφής μας, του ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑΤΟΣ μας και να αντισταθούμε εις αυτήν, αναλαμβάνοντας την έναντι εαυτών και αλλήλων αναλογούσαν προσωπικήν μας ευθύνην.
