Άρθρο του
Τάσου Μελετόπουλου
Ενώ εγκληματίες άρχισαν να γαζώνουν με σφαίρες γραφεία της Ν.Δ., να πυροδοτούν γκαζάκια μαυρίζοντας εισόδους πολυκατοικιών και με μολότοφ να απειλούν ζωές συγγενών βουλευτών, οι πολιτικοί μας εξακολουθούν να αρμενίζουν αμέριμνοι - όπως η αριστοκρατία πριν την Γαλλική έκρηξη, που στο παλάτι έτρωγαν παντεσπάνι και ο λαός δεν είχε ψίχουλο για ψίχουλο.
Η κατάσταση ολοένα χειροτερεύει. Όλοι ανησυχούμε για το μέλλον. Θα την βγάλουμε καθαρή ή θα γευτούμε ακραία κοινωνικά φαινόμενα;
Οι πολίτες βάζουν πλάτη στην ανόρθωση της χώρας κι η πολιτική εξουσία ακόμη ασχολείται με το στικάκι. Είναι δυνατόν; Σε οποιοδήποτε πολιτισμένη χώρα τέτοιου είδους υπόθεση θα είχε ήδη εξιχνιαστεί και στους ενόχους θα είχαν απαγγελθεί οι κατηγορίες.
Είναι θλιβερό ότι το σημαντικό αυτό γεγονός έχει μετατεθεί στη σφαίρα του «σούπα-μούπες» για προφανείς λόγους, αντί να αντιμετωπιστεί διακριτικά, ακαριαία και με σοβαρότητα. Ο ένας ηθοποιός του έργου « Λαγκάρντ » τα ρίχνει στον άλλον ηθοποιό, και εμείς - θεατές του θεάτρου αυτού, του παράλογου - αναμένουμε με απάθεια την λήξη της παράστασης.
Βάζω στοίχημα ότι το φινάλε δεν θα διαφέρει σε τίποτα από το φινάλε των προηγούμενων αντίστοιχων παλαιότερων παράλογων πολιτικά «θεατρικών» υποθέσεων, που αναστάτωσαν την κοινωνία και στις οποίες πάλι πρωταγωνιστούσαν υπουργοί και κρατικοί λειτουργοί.
Εξ ου και οι σφαίρες στα γραφεία της Ν.Δ. και τα γκαζάκια σε δημοσιογράφους ή τηλεπαρουσιαστές και συγγενείς πολιτικών από συμμορίες - τρομοκρατών. Από ομάδες που είτε πληρώνονται από τρίτους για να περάσουν σαφές μήνυμα κυρίως στον Σαμαρά, εξυπηρετώντας συμφέροντα, είτε εργάζονται να ρίξουν την χώρα στην αγκαλιά της αναρχίας για να επωφεληθούν.
Υπάρχει βέβαια και ο αστάθμητος παράγων ο ωφελημένος από τα τρομοκρατικά χτυπήματα να μην έχει σχέση με τα, γνωστά πια, ντόπια συμφέροντα που λυσσαλέα αγωνίζονται να σταθούν στα πόδια τους αλλά με κάποια συμφέροντα «παγκόσμια» πια, που θέλουν να βάλουν χέρι στον πλούτο της χώρας.
Πάντως, ο κόσμος χρωστά όλο κα περισσότερα λεφτά στην εφορία, στην πιστωτική του κάρτα, είναι απλήρωτος είτε απολυμένος, φοβισμένος για το μέλλον και θυμωμένος με τους υπεύθυνους που τον έσυραν στην χρεωκοπία και που ατιμώρητοι διεκδικούν ρόλο στην εξέλιξη των γεγονότων.
Με τις περικοπές και την αύξηση της φορολογίας όλο και περισσότεροι γονείς δεν μπορούν να συνεχίσουν να στέλνουν τα παιδιά τους σε ιδιωτικά σχολεία ή να συνεχίσουν να έχουν ιδιωτική ασφάλεια.
Πολίτες ψάχνουν στα σκουπίδια, είναι άστεγοι και στήνονται στις ουρές για ένα πιάτο φαγητό κι ενώ μεγάλο μέρος του πληθυσμού βιώνει την εξαθλίωση παρακολουθούμε στα κανάλια την ατελείωτη κοροϊδία που εξελίσσεται στο πολιτικό σκηνικό.
Αν δεν γίνει κάτι ανατρεπτικό - με την θετική, αισιόδοξη έννοια - αντί να δούμε φως στο τούνελ θα μας κάψει, φοβάμαι, η ανεξέλεγκτη πυρκαγιά της παλαιοκομματικής και βρώμικης μικροπολιτικής, της πάντα διαπλεκόμενης νοοτροπίας -που συνεχίζει να κάνει παιχνίδι…
logioshermes.blogspot.com
