Αυτό το ποσό των δύο δις ευρώ θα αφαιρεθεί από την αγορά επιβαρύνοντας περαιτέρω την ύφεση και με άμεσες συνέπειες στο εμπόριο. Παράλληλα, η αύξηση του κόστους καλλιέργειας θα εξανεμίσει τις ελπίδες για φθηνότερα φρούτα και τρόφιμα στους οικονομικά εξαντλημένους καταναλωτές.
Αποτέλεσμα των πολιτικών αυτών θα είναι η εγκατάλειψη της γης, η περαιτέρω φτωχοποίηση των αγροτών και η ένταση της επισιτιστικής κρίσης στην χώρα. Με αυτή την έννοια ο αγώνας των αγροτών, σε αντίθεση με όσα αναπαράγει η κατευθυνόμενη “δημοσιογραφία” είναι αγώνας όλης της κοινωνίας για επιβίωση.
Η κυβέρνηση στο κρίσιμο ερώτημα: “Αυτός ο τόπος θα παράγει ή θα μετατραπεί σε μια έρημη και ρημαγμένη χώρα;” απαντά με τις επιλογές της το δεύτερο. Η κοινωνία όμως δε μπορεί παρά να επιλέξει το πρώτο, δηλαδή την παραγωγική ανασυγκρότηση του τόπου με τον παραγόμενο πλούτο να επιστρέφει στον παραγωγό και στην κοινωνία και όχι στα καρτέλ. Μόνο έτσι θα «απεξαρτηθούμε» από τις δόσεις και τη «χρεομηχανή», μόνο έτσι θα μπορούμε να έχουμε ανεξαρτησία και να σταθούμε στα πόδια μας. Με αυτήν την έννοια, οι κινητοποιήσεις των αγροτών μπορούν να σηματοδοτήσουν την έναρξη της αντίστροφης πορείας προς μια άλλη Ελλάδα.
