Φρειδερίκου Σπυριδούλας
Επέστρεψα στην πόλη που γεννήθηκα μετά από εικοσιπέντε χρόνια διαμονής μου στο κλεινόν άστυ. Επέστρεψα στην πόλη που αγάπησα, που μεγάλωσα, που γέλασα, έκλαψα, και ερωτεύτηκα. Επέστρεψα στην πόλη που την έβλεπα μέσα από τα αθώα παιδικά μου μάτια και μέσα από τα μάτια τών λογοτεχνών της, όπως του Α. Τερζάκη, Ν. Καρούζου ,Α. Αναπλιώτης, Κ. Καρακάση, Α. Παράσχου, Θ. Κωστούρου, των μουσικών της, όπως του Μ. Χ ιώτη και πολλών συγχρόνων που την λάτρεψαν, την ύμνησαν και που ήταν περήφανοι γι’αυτήν την ιστορική και κοσμοπολίτικη πρώτη πρωτεύουσα της ελεύθερης Ελλάδας.
Σήμερα που κατοικώ εδώ, στο όμορφο Αναπλάκι και το περιδιαβαίνω καθημερινά είτε περπατώντας είτε με το ποδήλατό μου, διαπιστώνω συνεχώς την αδιαφορία τών τοπικών παραγόντων, των πολιτών της, των σωμάτων ασφαλείας και των επισκεπτών της επίσης.
Σκουπίδια στον δρόμο και στις πλατείες, άναρχη στάθμευση, σπασμένα παγκάκια στα νοσταλγικά σημεία της πόλης και κατά μήκως τού λιμενοβραχίονα, τεράστιες τρύπες στούς δρόμους , επικίνδυνες για πεζούς και εποχούμενους, καθώς και άλλες σοβαρές ελλείψεις και ‘’παρατυπίες’’ που μας στενοχωρούν και μας εξοργίζουν.
Πότε σκύψαμε να μαζέψουμε ένα κουτάκι αναψυκτικού που κάποιος ανεγκέφαλος πέταξε στο γρασίδι, πλάι στα ιστορικά μνημεία μας; Ποιός από τους ντόπιους , από εμάς, διαμαρτυρήθηκε; Πότε τηλεφωνήσαμε στην Δημοτική αστυνομία για κάποια εξόφθαλμη παρατυπία; Και άν το κάναμε, πότε έσπευσε; Προσπερνάμε λέγοντας ότι δεν το πετάξαμε εμείς και καθησυχάζουμε τις τύψεις μας και λέγοντας’’ εγώ θα βγάλω το φίδι από την τρύπα’’, αφήνουμε τα μικρά να γίνονται μεγάλα!!! Μια ζωή κάτι προσπερνάμε. Και αυτό που προσπερνάμε είναι πάντα εκεί και μας περιμένει. Είναι εκεί και μας εκδικείται.
Πμαρακολουθώ τις συζητήσεις, τις τοπικές ειδήσεις, ενημερώνομαι για τις λίστες τών Ναυπλωτών , ανθρώπων τού πνεύματος που θα μείνουν στο Πάνθεον των Αθανάτων, διαβάζω και τρελλαίνομαι για το ποιοί είναι οι γκάγκαροι Ναυπλιώτες, αν είναι εκείνοι του Ψαρομαχαλά ή άλλοι και όλα αυτά τα θεωρώ ειρωνία την στιγμή που υπάρχουν καυτά θέματα να λύσει αυτή η πόλη. Αφήστε τα λόγια και περάστε στη δράση.
Θα παραθέσω ένα απόσπασμα του Αγγ. Τερζάκη για την πόλη μας που ίσως να μας κινητοποιήσει και να μας κάνει να την ξαναδούμε με άλλο μάτι, μ’αυτό που της αξίζει!.
‘’Στο Ναύπλιον ο χρόνος έχει εξαγιάσει το αίμα και το θάνατο, τα μετουσίωσε σε μνημεία ομορφιάς, μιάς αυστηρής , κρυφής ομορφιάς, που απαιτεί προετοιμασία ψυχής, μύηση, για να την προσεγγίσεις. Κι ευλάβεια. ‘’
