Το παρακάτω ατύχημα μας έκανε να νιώσουμε γυμνοί ως Έλληνες ,μόνοι ως άνθρωποι . Γίναμε μάρτυρες μιας σκληρής πραγματικότητας που δεν θα θέλαμε να συμβεί σε κανέναν από μας. Ήταν λίγο μετά τις 10 το πρωί του περασμένου Σαββάτου όταν μαζί με μια ομάδα δημοσιογράφων επιστρέφαμε από μια σημαντική εξόρμηση στην περιοχή της Επιδαύρου.
Σε μία από τις στροφές αμέσως μετά την Επίδαυρο με κατεύθυνση προς Αθήνα βρεθήκαμε μπροστά στο εξής θέαμα:
Ένα αυτοκίνητο αναποδογυρισμένο στο δρόμο και μια οικογένεια πατέρας , μητέρα και 2 μικρά παιδάκια αιμόφυρτα . Οικογένεια διπλωματών που ζούσε στην Ελλάδα .
Δεν θέλω καθόλου να αναφερθώ στο τι κάναμε όλοι εμείς εκείνη την στιγμή γιατί το θεωρώ αυτονόητο και ανθρώπινο. Νομίζω ότι τουλάχιστον ανθρωπιά υπάρχει ακόμη μέσα μας παρόλο που προσπαθούν όλοι να τα μας την εξαφανίσουν με όλα αυτά που συμβαίνουν.
Πρώτες βοήθειες στην πιο τραυματισμένη από όλους μητέρα , γάζες από το αυτοκίνητο , να καθαρίσουμε πληγές να δέσουμε τραύματα. Να ειδοποιήσουμε καταρχήν ασθενοφόρο και να πάρουμε τηλέφωνο τις πρώτες βοήθειες για οδηγίες για το πώς θα συμπεριφερθούμε στα παιδάκια που είχαν μώλωπες και τα έπαιρνε ο ύπνος. Ο πατέρας γεμάτος αίματα αλλά ευτυχώς καλά αν εξαιρέσουμε το απίστευτο τρακ του και το φόβο που ένιωθε για το τι συνέβη στην οικογένειά του .
Η ώρα περνούσε και το ασθενοφόρο δεν έφτανε. Το τηλέφωνο το ένα μετά το άλλο αλλά κανείς δεν μπορούσε να μας ενημερώσει για την πορεία του ασθενοφόρου . Το 100 μας έλεγε πήρατε στην Αθήνα το 166 είχε τηλεφωνητή που σου περνούσε πρώτα όλο το πρόγραμμα των νοσοκομείων για να σου απαντήσει και μετά όλοι έψαχναν να βρουν σε ποιο τηλέφωνο έπρεπε να τηλεφωνήσουμε για να δούμε τι θα γίνει με το ασθενοφόρο. Αύτη ήταν η αντιμετώπιση όλων όσων πληρώνονται από τον φορολογούμενο πολίτη για να τους χρειαστεί μια φορά στη ζωή του και αυτήν να μην εξυπηρετηθεί.
Στο δια ταύτα; Φτάνει το ασθενοφόρο μετά από 1.30 ώρα καθυστέρηση .
Η ενημέρωση ήταν ότι υπήρχαν 4 άτομα από τροχαίο αλλά δεν είχαν άλλο ασθενοφόρο και αυτό που ήρθε είχε μόνο ένα κρεβάτι που μπήκε ξαπλωμένη η μαμά καθιστός ο μπαμπάς και τα δύο παιδιά στην αγκαλιά της συναδέλφου μας που έπρεπε να πάει μαζί για να μιλάει αγγλικά επειδή οι τραυματιοφορείς δεν μιλούσαν . Γιατρός βέβαια δεν υπήρχε στο ασθενοφόρο. Οι τραυματίες μεταφέρθηκαν στο νοσοκομείο της Κορίνθου μετά από 2.30 ώρες ταλαιπωρίας και ανασφάλειας πρώτα των ανθρώπων που είχαν χτυπήσει και ανασφάλειας δικής μας που για άλλη μια φορά συνειδητοποιήσαμε ότι αν πάθουμε κάτι σε αυτήν την χώρα θα είναι δύσκολο να βοηθηθούμε. Μπορεί και να πεθάνουμε στην άσφαλτο περιμένοντας ένα ασθενοφόρο.
Μέσα στο αυτοκίνητό μου προς το νοσοκομείο της Κορίνθου μια συνάδελφος έβαλε τα κλάματα και πραγματικά ξέσπασε από αυτό που έζησε . «Δεν είμαστε τίποτα μου είπε» Δεν υπάρχει τίποτα σε αυτήν την χώρα όρθιο και δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι για τον εαυτό μας και τις οικογένειές μας.
Αν πάθουμε κάτι τελειώσαμε. Δεν της απάντησα αλλά σκεφτόμουν μόνη μου ότι έτσι είναι . Μπορεί μια μέρα να μας συμβεί κάτι και να μην τα καταφέρουμε γιατί αυτή την στιγμή στην Ελλάδα δεν θα βρεις γιατρούς , ασθενοφόρα, κρεβάτια σε εντατική, τίποτα.
Φτάνοντας στο νοσοκομείο της Κορίνθου για να επιβεβαιώσουμε ότι όλα είναι καλά βρεθήκαμε στις πρώτες βοήθειες . Εκεί ένας νεαρός Έλληνας γιατρός από το Μίσιγκαν που έκανε το αγροτικό του εκεί ανέλαβε την οικογένεια για όλες τις εξετάσεις τα ράμματα και όλες τις πρώτες βοήθειες μαζί με δύο νοσοκόμες που είχαν βάρδια εκείνη την ώρα.
Έξω έβρεχε πραγματικά πολύ . Όλη η ομάδα των δημοσιογράφων που ήμασταν εκεί μέναμε σιωπηλοί κοιτώντας έξω από το παράθυρο του νοσοκομείου .
Προς το παρόν νιώθαμε καλά μέσα μας που βρεθήκαμε στον δρόμο αυτών των ανθρώπων την στιγμή που μας χρειάστηκαν …
Το παραπάνο αίναι αφιερωμένο σε όλους τους υπουργούς Υγείας που πέρασαν από το αρμόδιο υπουργείο και το μόνο που έκαναν ήταν να αλλάζουν γραβάτες και γραμματείς αν και θα έπρεπε κάποτε κα΄ποιος να τους μιλήσει λίγο πιο σκληρά έτσι όπως τους αξίζει.
Εγώ πάντως ζήτησα συγγνώμη από τους τραυματίες για λογαριασμό της χώρας μου μιας και η καθυστέρηση του ΕΚΑΒ και τα ελλειπτικά μέσα θα μπορούσαν να τους είχαν στοιχίσει την ζωή τους . Την ζωή μιας μάνας ενός πατέρα και δυο μικρών παιδιών . ίσως αύριο να είμαστε εμείς στην θέση τους ….και να μην βρεθούν μπροστά μας κάποιοι που θα επισπεύσουν τις διαδικασίες για να σωθούν κάποιες ζωές.
