Στο Κουτσοπόδι ο Κεχαγιάμπεης πληροφορήθηκε ότι κοντά στο ξεροπόταμο “Ξεριά” είχαν στήσει ενέδρα Αργείτες και Κρανιδιώτες με Αρχηγούς τον Παπαρσένη Κρέστα, τον Νικόλαο Σπηλιόπουλο και τον γιο της Μπουμπουλινας Γιάννη και έστειλε στους Προκρίτους του Αργούς επιστολή γραμμένη στα Ελληνικά με την οποίαν τους καλούσε να υποταχθούν και να προσκυνήσουν. Μετά όμως την περιφρονητική στάση των Αργειτών ο Κεχαγιάμπεης με το Ιππικό του επιτέθηκε και διέλυσε τη μικρή αντίσταση των Ελλήνων κοντά στο Ξεριά και σκότωσε πολλούς Έλληνες μεταξύ των οποίων και τον γιο της Μπουμπουλινας Γιάννη.
Τα γυναικόπαιδα του Αργούς που είχαν διασκορπιστεί στα γύρω υψώματα του Αργούς με την προέλαση του Κεχαγιάμπεη πανικόβλητα ετράπησαν προς τα γύρω βουνά για να σωθούν και άλλοι μεν κατέβηκαν στη Λέρνη και από εκεί με τα Σπετσιώτικα πλοία έφτασαν πρόσφυγες στις Σπέτσες, πολλοί δε αιχμαλωτίσθηκαν από τον Κεχαγιάμπεη και σφάχτηκαν. Στο μεταξύ και εκείνοι που πολιορκούσαν το Ναύπλιο, έλυσαν την πολιορκία και άλλοι μεν αποτραβήχτηκαν στο κοντινό βουνό Αραχναίο και άλλοι επήγαν έξω από το Αργός και ενώθηκαν με τους άλλους Έλληνες.
Ο Δημήτρης Τσώκρης με 600 Αργείτες έπιασε το Μοναστήρι της Κατακεκρυμμένης όπου είχαν καταφύγει πολλές οικογένειες με 600 και πλέον γυναικόπαιδα. Όσοι από τους Αργείτες δεν πρόλαβαν να φύγουν από την πόλη κλείσθηκαν στα σπίτια τους και περίμεναν το μοιραίο. Τρεις χιλιάδες πεντακόσιοι Τούρκοι μπήκαν μέσα στο Αργός και άρχισαν αμέσως την ατίμωση, τη σφαγή και τη λεηλασία.
Για 7 ολόκληρες ημέρες από 25 Απριλίου μέχρι και την πρώτη Μαΐου, ημέρα Κυριακή σκότωναν και αιχμαλώτισαν 700 Έλληνες μεταξύ των οποίων και 50 Υδραίους και Σπετσιώτες. Το Αργός είχε σκληρότερη τύχη από τη Βοστίτσα (Αίγιο) και από την Κόρινθο. Την εισβολή του Κεχαγιάμπεη αποθανάτισε η λαϊκή μούσα με το παρακάτω τραγούδι.
«Του Κεχαγιάμπεη»
Το νέο κακό που γίνεται το φετινό χειμώνα
που βγήκε ο Κεχαγιάμπεης και κόβει και σκλαβώνει
και παίρνει σκλάβους Αρχοντες, σκλάβους Κοτσαμπασίδες.
Πρώτα την Πάτρα σκλάβωσε δεύτερη τη Βοστίτσα,
την Κορθο την περήφανη, τ’ Αργος το παινεμένο
και πάει στην Τριπολιτσά, στην ξακουσμένη χώρα.
Ο Παπαρσένης μετά την αποτυχία της μάχης του Ξεριά και επικηρυγμένος από τον Κεχαγιάμπεη κατόρθωσε με μια ομάδα ενόπλων, αφού διέσχισε το εχθρικό στρατόπεδο να σωθεί και να φθάσει στους άλλους. Ο Κεχαγιάμπεης από το Αργος πήγε ανεμπόδιστα στο Ναύπλιο ενίσχυσε τη φρουρά του με τριακόσιους άνδρες, τρόφιμα και ξαναγύρισε στο Αργος και από εκεί αναχώρησε για την Τρίπολη. Μετά την αναχώρηση του Κεχαγιάμπεη για την Τρίπολη, ο Σταικος Σταϊκόπουλος ζήτησε από τον Κολοκοτρώνη ενισχύσεις και αυτός έστειλε αμέσως στο Ναύπλιο τον Νικήτα Σταματελόπουλο με 50 Καρυτινούς οπότε στις 15 Μαΐου 1821 επαναλήφθηκε η πολιορκία του Ναυπλίου, με αρχηγό τώρα τον Νικήτα Σταματελόπουλο, ο οποίος μοίρασε τους άντρες του στο Μερζέ, στο Κατσίγκρι, στο Κατόγλι και στο Κιόσκι. Η δύναμη των πολιορκητών Ελλήνων ήταν τώρα 1.000 περίπου άντρες.
Στο τέλος Μαΐου του ίδιου χρόνου πολυάριθμοι Τούρκοι πεζοί και ιππείς με τρία Κανόνια βγήκαν από το Ναύπλιο για να μαζέψουν γεννήματα και έφθασαν στο Κατόγλι και επιτέθηκαν εναντίον των Ελλήνων που είχαν στρατοπεδεύσει εκεί, οι οποίοι έτρεξαν και κλείστηκαν στον Αρχαίο Πύργο που υπήρχε στο μέρος αυτό για να αμυνθούν από εκεί. Σε βοήθεια τους έτρεξαν αμέσως ο Ηγούμενος της Μονής Καρακαλά Διονύσιος, ο Αρχηγός της πολιορκίας του Ναυπλίου Νικήτας Σταματελόπουλος, ο αδελφός του Νικόλαος, ο Αρχιμανδρίτης Αρσένιος Κρέστας, ο Δημήτριος Τσώκρης, ο Καπετάν Γεωργάκης Χελιώτης, ο Στάϊκος Σταϊκόπουλος και ο Τάσος Νέζος.
Όλοι μαζί επιτέθηκαν κατά των Τούρκων τους έτρεψαν σε φυγή και τους καταδίωξαν μέχρι τα τείχη της πόλης αφού τους πήραν από τα χέρια τους ό,τι τρόφιμα είχαν μαζέψει και όσους Χριστιανούς είχαν πάρει μαζί τους οι Τούρκοι μέσα από την πόλη όταν βγήκαν έξω.
